شما یک فِلَش را در نظر بگیرید. یک فلزی که یک سانت در یک سانت بیشتر حجم ندارد، به محض اتصال به کامپیوتر می توان اطلاعات را به آن منتقل کرد و حتی اطلاعات یک کتابخانه را در آن جای داد.
حالا اگر برای کسی سئوال باشد که امام زمان (علیه السلام) چگونه در کودکی به امامت رسید؟ می گوییم «این فِلَش که ساخته دست انسان است می تواند اطلاعات بسیاری را به محض اتصال، دریافت و ذخیره کند. حال، آیا خداوند نمی تواند علم را از امام به فرزندش منتقل نماید؟!»
قبل از شروع هر مسابقه ای، تمرین می کنند تا در میدان مسابقه موفق شده و مدال بگیرند. اکنون ما هم با گوش سپردن به حرف رهبر در انقلاب اسلامی ایران، تمرین می کنیم تا در عصر ظهور پیرو و تسلیم امر امام زمان(علیه السلام) باشیم؛
در حقیقت «دوران غیبت کبری» دوران تمرین اطاعت و ولایت پذیری است؛ ( مُشت، نشانه ی خَروار )
در مهمانی وقتی شربت، شیرینی، شکلات یا چیز دیگری به بچه های مؤدب تعارف می کنند، آنها قبل از آنکه چیزی بردارند، به پدر نگاه می کنند و از نگاه او می فهمند که چه چیزی بردارند یا چه چیزی بر ندارند!
ما نیز نباید به هیچ کاری اقدام کنیم، مگر اینکه بدانیم رضایت امام زمان(علیه السلام) در آن هست یا نه؟ چرا که رضایت او؛ رضایت خداست.
قرآن؛ کتاب درسی مسلمان هاست و اهل بیت(علیهم السلام) معلم این کتاب. ان شالله با ظهور امام زمان(علیه السلام) دوباره معلم بر سر کلاس می آید و برنامه های آموزشی همه یک دست می شوند، آنگاه رُشد را بهتر و بیشتر احساس خواهیم نمود…
اسب بی سوار و بی صاحب، وارد مزرعه ی مردم می شود، به هر طرفی که بخواهد می دَوَد؛ به این سو و آن سو می رود! اما اسبی که صاحب دارد «زمامش در دست صاحب است» پس در بیراهه حرکت نمی کند…
امروزه کشورهای قدرتمند جهان هم مثل اسب بی صاحب شده اند؛ از هر حیوانی خطرناک تر؛ زور و قدرت دارند و بر آنها هیچ کنترلی نیست!
ما در دوران غیبت مانند کاروانی هستیم که در سنگلاخ ها، درّه ها و کویرهای خشک و وحشتناک، سالهای زیادی با زحمت و سرعت آهسته حرکت کرده ایم تا خودمان را به «جاده بزرگ و آسفالته اتوبان» برسانیم، آنگاه حرکتِ تازه می شود…
به عبارتی «این جاده ی اتوبان» را امام زمان(عج الله فرجه) افتتاح خواهد نمود و بشر، زندگی تازه خود را در زمان ظهور آغاز خواهد کرد؛ سرعت رشد علمی و عملی همه جانبه…
یک نفر داخل برج مراقبت نشسته و به هواپیماها میگه «تو بر روی فلان باند بنشین» به اون هواپیمای دیگه میگه «الان وارد باند نشو» یا مثلا به هواپیمایی که از شهر دیگه ای آمده میگه «آنجا بنشین»، «تو بایست، تو برو، تو در فلان ارتفاع حرکت کن…»
به عبارتی، در موضوع مهم و حساس مهدویت هم برج مراقبت نیازه؛ باید اتاقی باشه تا ضمن رصد همه برنامه های مهدوی، طرح و برنامه هم برای مراکز مهدوی داشته باشه.
آیا از قلب هستی می دانید؟!
بدن انسان از میلیاردها سلول تشکیل شده که تمام این سلول ها در سراسر بدن به یک مرکز فرماندهی متصل هستند و با آن ارتباط دارند، به همین دلیل اگر سر سوزنی به سرانگشتان خود ضربه بزنید، فورا مرکز فرماندهی متوجه آن (حسّ درد) می شود!
اگر کسی به شما بگوید: «من، تو و سنگ را دوست دارم» به شما توهین کرده! اگر بگوید «از غذایی که تهیه کرده ام شما بخورید گربه هم می خورد» این هم توهین است! کبوتر با کبوتر، باز با باز…
قراردادن هر کس و هر چیز کنار امام زمان(علیه السلام) توهین به مقام خلیفة اللهی است! [ضمن احترام به انسانها] بین انسانها هیچ کسی را در مقام او ندانیم؛ زیرا که خلیفه خدا، تنها اوست.
«پستانک بزرگ» برای بستن دهن مردم!!
انسانها فطرتا به تشکیلات واحد و یکپارچه حکومتی نیاز دارند که طرفدار حقوق انسان ها باشد؛ بشر میداند که ظلم بد است و باید کره زمین یک صاحب مناسبی داشته باشد!
«سازمان ملل» می گوید “بیا آن امنیتی که می خواهی، من برایت ایجاد کنم.” اَبَرقدرت ها این احساس نیاز مردم به «امنیت جهانی» را میدانند، برای همین «شورای امنیت و سازمان ملل» ساخته اند.
