با مراجعه به روایات، میشه گفت هیچ لقبی به اندازه قائم استعمال نشده… «قیام حضرت مهدی» درخشان ترین فصل زندگی ایشان است.
مهمترین علتِ اتّصاف حضرت به این لقب، اینه که ایشان در برابر اوضاع سیاسی و انحرافات دینی و اجتماعی، بزرگترین قیام تاریخ را رهبری خواهد کرد.
“ای کسی که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را بر طرف می سازد”
امام صادق علیه السلام می فرماید: «این آیه در مورد مهدی از آل محمد(علیهم السلام) نازل شده؛ به خدا سوگند! مضطَرّ اوست؛ هنگامی که در مقام ابراهیم دو رکعت نماز به جا آورد و دست به درگاه خداوند متعال بر می دارد؛ خداوند دعای او را اجابت می کند، ناراحتی ها را برطرف می سازد و او را خلیفه روی زمین قرار می دهد.»
امام باقر علیه السلام فرمودند: « به درستی که مهدی نامیده شد چرا که به امر مخفی هدایت می شود. او تورات و سایر کتابهای الهی را از غاری در انطاکیه (در ترکیه) بیرون خواهد آورد.»
در دوران کودکی: سفیدرو و زیبا، پیشانی درخشان، در گونه راستش خالی، مویی از بالای سینه تا ناف به رنگ سبز – نه سیاه – روییده است… موهای سرش از هم جُدا یعنی فرق سر ایشان همچون الفی میان واو!
در لطافت و رنگ “چون گل بابونه و ارغوانی” که شبنم بر آن نشسته و شدّت سُرخی اش را هوا شکسته و شاید بیان کند نکویی آن حضرت را که “سفیدی و سرخی آن دو گل” با هم در آمیخته…
