از حضرت علی در نهج البلاغه آمده:
به راستی که او سپر حکمت را به بَر کرده و حکمت را با تمام آدابش داراست… توجه و معرفت کامل به آن دارد؛ مانند اینکه حکمت، گمشده ی او بوده و همواره آن را می طلبد و آرزو و نیاز اوست که پیوسته [به خاطر شدت اشتیاقش] جویای آن است.
پس آن رهبر موعود، غربت و غیبت اختیار کند هنگامی که اسلام غریب، و در غروب باشد… او باقیمانده ی حجت های خدا و آخرین خلیفه از جانشینان پیامبران است.
کمیل میگه: امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) دست مرا گرفت و به سوی بیرون شهر کوفه روان شد، وقتی به فضای صحرا و طبیعت صاف رسید، آهی عمیق و سرد و پُر درد کشید و فرمود:
«خداوندا! هیچ گاه زمین خالی نمی ماند از کسی که “به دلیل و حجت، دین خدا را برپا دارد” حال یا آشکار و مشهور، یا ترسان و پنهان، تا حجت ها و دلیل های روشن خدا باطل نشده و از بین نرود. اینان چه تعدادند و کجایند؟ به خدا سوگند که شمار آنان اندک ولی نزد خدا منزلت والا دارند و بسیار بزرگوارند که خدا به وسیله آنان حجت ها و نشانه های خود را حفظ می کند…
حضرت علی (علیه السلام) فرمودند:
مثَل اهل بیتِ پیامبر همانند ستارگان آسمان است؛ هرگاه ستاره ای غروب کند، ستاره ای دیگر طلوع خواهد کرد [و امامت تا ظهور امام مهدی علیه السلام ادامه خواهد یافت؛ همانطور که آسمان بدون ستاره نمی ماند زمین نیز خالی از حجت نخواهد ماند]. گویا می بینم نعمتهای خدا بر شما کامل و تمام شده، و به آنچه آرزو داشته اید، رسیده اید…
ابتدا؛ ناشناخته و عامل اشتباه
انتها؛ شناخته شده و بیدارکننده
حضرت علی علیه السلام فرمودند: بدانید هنگامی که فتنه ها روی می آورند، مشتبه می باشند و مورد انکار، اما وقتی روی برمی گردانند، بیدار کننده اند…
فتنه ها مانند بادها می گردند [به شهری می رسند] در یک شهر وارد می شوند و می وزند، و از شهری بدون اصابت می گذرند…
از زبان علی (علیه السلام) می شنوید:
ای برادران! من از آنچه شما می دانید بی خبر نیستم، اما با کدام نیرو؟ در حالی که شورش گران هنوز همان شوکت و نیرو را با خود دارند، و بر ما چیره اند و ما بر آنان تسلطی نداریم! اینان همانانی هستند که غلامان شما با آنان شورش کردند و اَعراب بادیه نشین نیز به ایشان پیوستند، و اکنون در میان شمایند و هرگونه بخواهند شما را می آزارند. آیا بر آنچه می خواهید هیچ توانایی دارید؟! …
جنگ در میان شما طولانی گشته و سخت گردد، و دنیا چنان بر شما تنگ شود که ایام بلا را دراز پندارید تا آنکه خداوند پرچم فتح را برای باقیمانده نیکان تان به اهتزار در آورد. [یعنی ظهور حضرت مهدی علیه السلام]
نهج البلاغه، خطبه ۹۲
حضرت علی (علیه السلام) فرمودند: آن گاه که وقتش فرا رسد و آخرالزمان آید، پیشوای دین قیام کند و پرچم استوار سازد، مستقر و پابرجا شود. پس (مؤمنان) نزد آن بزرگوار گِرد آیند، همچنان که ابرهای پراکنده ی پائیزی به هم می پیوندند…
نهج البلاغه، غریب کلامه، ح۱
امام علی (علیه السلام) فرمودند: سوگند به خداوندی که با قدرتِ او، باقیمانده ی شب تاریک را به سر بردیم، از روزی روشن لبخند می زند… چنین و چنان نخواهد بود [و نخواهد ماند] …
هان ای مردم! منتظر باشید در آینده پیش آمدهایی خواهد شد، از پشت کردن روزگار و قطع پیوندهایتان، تا روی کار آمدن خردسالان شما. زمانی که ضربت شمشیر بر مؤمن آسان تر از کسب یک درهم از راه حلال است. وقتی که پاداش گیرنده اجرش از پاداش دهنده بیشتر می باشد، روزگاری که بدون نوشیدن شراب مست می شوید از فراوانی نعمت و خوشی ها! بدون اضطرار و ناچاری دروغ می گویید، و این حوادث هنگامی به شما روی می آورد که بلا و سختی شما را بگزد چنانکه پالان، دوش شتر را زخم کند و بگزد! آه…
روزگار آنان به طول انجامید تا رسوایی آنها به نهایت رسید، و خود را سزاوار بلای زمانه گرداندند، و چون پایان مدتِ آنها نزدیک شد، گروهی در فتنه ها آسودند و گروهی دست به حمله و پیکار با فسادگران زدند و با شکیبایی که داشتند بر خدا منت ننهادند، و جان دادن در راه خدا را بزرگ نشمردند، تا آنجا که اراده الهی به پایان دوران جاهلیت موافق شد.
