قبل از دوران مهدی موعود آسایش و راحت طلبی و عافیت نیست! در روایات «وَ اللّهِ لَتُمَحِّصَنَّ» و «وَ اللّهِ لَتُغَربَلُنَّ» است؛ به شدت امتحان می شوید! امتحان در کجا و چه زمانی است؟ آن وقتی که “میدان مجاهدتی” هست.
شعارهایی که امام زمان (علیه الصلاة و السلام) بر سر دست خواهد گرفت و عمل خواهد کرد، امروز شعارهای مردم ماست؛ این خودش گام بسیار بلندی به سوی اهداف امام زمان است. شعار توحید، شعار معنویت، شعار دینداری…
در نظام اسلامی – که مظهر کاملش حکومت حضرت بقیة اللّه (ارواحنا فداه) است – فریب و حیله گری برای جلب آراء مردم، خودش جُرم است؛ استفاده از قدرت برای به دست آوردن پول، یکی از بزرگترین جرائم است!
شما مردم عزیز
بخصوص شما جوانان
هرچه در صلاح خود «در معرفت، اخلاق، رفتار و کسب صلاحیتها در وجود خودتان» بیشتر تلاش کنید، این آینده را نزدیک تر خواهید کرد.
امروز، هم بشریت بیش از بسیاری از دوران های تاریخ، دچار ظلم است، هم پیشرفتی که بشریت کرده «معرفت پیشرفته تر» است.
ما به زمان ظهور امام زمان (ارواحنا فداه) این محبوب حقیقی انسانها نزدیک شده ایم؛ زیرا معرفت ها پیشرفت کرده است…
خیلی از بزرگان ما در همین دوران غیبت، آن عزیز و محبوب دلهای عاشقان و مشتاقان را از نزدیک زیارت کرده اند. بسیاری از نزدیک با او بیعت کرده اند، بسیاری از او سخن دلگرم کننده شنیده اند، بسیاری از او نوازش دیده اند و بسیارِ دیگری بدون اینکه او را بشناسند از او لطف و محبت دیده و او را نشناخته اند.
قطب عالم امکان و ملجأ همه ی خلایق، اگرچه غایب است و ظهور نکرده، اما حضور دارد. مگر می شود حضور نداشته باشد؟ مؤمن، این حضور را در دل خود حس می کند.
آن مردمی که می نشینند راز و نیاز می کنند؛ دعای ندبه را با توجه می خوانند و زیارت آل یاسین را زمزمه می کنند و می نالند و می فهمند چه می گویند، آن ها حضور این بزرگوار را حس می کنند ولو هنوز ظاهر نشده و غایب است. غیبت او به حضورش ضرری نمی زند. ظهور نکرده اما «هم در دلها و هم در متن زندگی ملت» حضور دارد.
تمام نقشه هایشان به هم ریخت؛ اول باور نکردند و نتوانستند بفهمند چه شد..!
زمانی که ناگهان نظر لطفِ «آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند» عنایت الهی، توجهات غیبی، فیوضات بقیة اللّه الأعظم (ارواحنا فداه) ملت را منقلب کرد. انقلاب… به حرکت در آمد و هر قدمی که این ملت پیش رفت، به قدر دَه قدم رشد کرد.
از «یک منبری تازه کار» بگیرید تا «علمای بزرگ و طراز اول حوزه ها» و آن وظیفه عبارت است از حمایت از اسلام که امروز به شکل حاکمیت اسلامی در این کشور مورد نظر ولی عصر (ارواحنافداه) تحقق پیدا کرده است. این یک وظیفه عمومی است که به عهده همه است؛ استثناء بردار هم نیست.
در روحانیت هم آدم های ناباب هستند، ما نمی گوییم نیستند. در روحانیت هست، در کسبه هست، در دانشگاهی هست، در ارتش هست، در دستگاه های مختلف هست؛ آدم ناباب همه جا هست.
