access_alarm 1397/08/16

انتظار – قسمت سوم

برای همه ما سواله که جامعه منتظر چه ویژگی‌هایی داره؟ شهرما، دیارما، فضای انتظارهست یا نیست! جامعه منتظر به تعبیرحضرت حجت(سلام الله علیها) سه شاخص دارد؛ اگر این سه شاخص در جامعه باشد سه شاخص کمک کننده برای اینکه ظهور حضرت رخ بده، ان شاءالله فرج امام عصر اتفاق بیوفته.

 

ویژگی اول:

«اَللهُمَ اِنا نَشکُو اِلَیک فَقدَ نَبیِنا، دعای افتتاح» امام عصر در دعای افتتاح بیان می‌کنند« خدایا ما به تو بیان می‌کنیم که امام ما…» ویژگی اول جامعه منتظر، فهم دوران غیبت است. عزیزان ما زندان غیبتیم؛ ما زندانی زندان غیبتیم؛ اما توی این زندان به دنیا آمده و بزرگ شدیم( یادمه قبلا یه موقعی  مهمان می‌آمد منزلمان قم، می‌گفت: این آب شور قم و چه جوری می‌خورید؟ می‌گفتم: ما هم شب اولی که از شهرستان میایم؛ این شوری آب و می‌فهمیم؛ دو سه روز که موندیم برامون عادی می‌شه؛ یه دو روزی بمانید براتون عادی می‌شه( به طور طبیعی، ما درزندان غیبت به دنیا آمدیم. توی این زندان بزرگ شدیم، انس گرفتیم، دیگه برامون طبیعی شده. درادعیه وزیارات آمدن برامون جا بندازن- دعای عظم البلاء- ببینین؛ شش وصف دوران غیبت می‌گه: « عَظُمَ البَلاءُ وَ بَرِحَ الخَفا وَانکَشَفَ الغِطاءُ، دعای فرج حضرت حجت، مفاتیح الجنان» ببینین چه عباراتی حضرت حجت(سلام الله علیه) به کار می‌برن؛ دوران غیبت شش وصف جدی داره؛ اماممون در دعای افتتاح هم خودشون بیان می‌کنند« فَقدَ نَبیِنا…» پیامبرمون از دنیا رفتند، اماممون غائب، دشمن داره برای ما دشمنی می‌کنه، این هجمه‌ها رو ببینید! این وضعیت و ببینید:

۱٫ فهم دوران غیبت،

۲٫ فهم دوران حکومت

 

آقا بیان  چی می‌شه؟ « اَللهُمَ اِنا نَرغَبُ اِلیکَ فیِ دولَتِ الکَریمه، دعای افتتاح» – با تو عشق بازی می‌کنیم- پس وقتی فهمیدیم غیبته، وقتی فهمیدیم امام میان، دولت کریمه رخ میده، عزت اسلام، ذلتِ نفاقه این اتفاقات می‌افتد. گام سوم و برمی‌داریم« وَ أَعِنَّا عَلَى ذَلِكَ بِفَتْحٍ مِنْكَ تُعَجِّلُهُ، دعای افتتاح» خدایا! این پیروزی رخ بده؛ این گشایش رخ بده… جامعه‌ای منتظرمی‌شود که دوران غیبت را بفهمد، که دوران ظهور را بفهمد. مدیر مدرسه عزیز، دبیر واستاد بزرگوار! می‌خواین دانش آموزتون مهدوی بشه، امام جماعت عزیز می‌خواین اهل مسجد مهدوی بشن؟ دوران غیبت و دوران ظهور و تبیین کنید. بگیم از کجا به کجا می‌خوایم برسیم، این اگه تبیین بشه دیگه جامعه جدی ضجه می‌زنه؛ اشک می‌ریزه؛ دعا می‌کنه؛ دغدغه پیدا می‌کنه؛ برنامه ریزی می‌کنه. جامعه‌ای که نمی‌داند؛ نمی‌تواند برنامه ریزی کند. برای برنامه ریزی باید شناخت و با شناخت گام برداشت.

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *