access_alarm 1400/06/29

تهاجم فرهنگی در رسانه و تاثیر آن در زندگی ما

شما به راحتی می‌تونید یک چیزی رو راحت فرهنگ کنید تو این رسانه، سبک زندگی رو. یک همچین جریانی به نام رسانه همچین قدرتی؛ خب ما باید یادش بگیریم، خب رسانه در غرب اخلاق نداره، فیلم مستهجن می‌گذاره داره مدیریت می‌کنه شما هم اربعین یک فیلمی بگذارید توی توئیت یا توی فیس بوک سریع حذف می‌کنند.

یک مقاله در مورد هولوکاست بنویسید، سریع برداشته می‌شه؛ چون حاکمیت دست اوناست، اما اگر شبکه‌ای حرکتی رو بخواین ترند کنید دیگه نمی‌تونن برش دارن، که ما حرکت شبکه‌ای اصلا نداریم. خودشون این مسئله رو مطرح کردن، جنگ نرم؛ تئوریزش کردن، بسطش دادن، گسترش دادن، توضیحش دادن، و در همین بستر جنگ نرم دارن عملیات‌هایی امروز انجام میدن، که اصلا نیازی به جنگ سخت؛ بگید؟ نیست.

یعنی یک کاری می‌کنه، تو با پول خودت با امکانات خودت و شیوه‌ای که خودت حتی طراحی می‌کنی، آن چیزی که او طراحی کرده رو تو انجام بدی. اما همین رسانه میاد یک کاری می‌کنه که لیبرا‌ل‌ها حاکمیت پیدا می‌کنند بر این مملکت و فقط حرف می‌زنند. جنگ نرم یعنی این؛ ‌که حتی تو بستر سیاسی هم اجازه حرکت به شما رو نمی‌ده. توان مردم رو می‌گیره.

مردم می‌فهمن دارن اشتباه می‌کنن. جنگ سخت، می‌دونه شیعه حریف نداره حتی مسلمون‌ها در قرن سوم تا هفتم که به اسپانیا و اندلس رسیدن چارل؛ زمام دار اون موقع هر چی حمله می‌کرد با تجهیزات نظامی عجیب و غریب؛ خیلی پیشرفته، اروپا بود اون موقع؛ بستر رشدشون تقریبا شروع شده بود. اما حریف مسلمان‌ها نمی‌شدند، مسلمانی داشت میرفت به اسپانیا گرفته بودند یواش یواش کشورهای اروپایی رو داشت در می‌نوردید.

اما اومدن با همین جنگ نرم، سه تا ایده را خائن وطن فروش از مسلمان‌ها بهشون داد، گفت اگه می‌خواهید مسلط بر مسلمان‌ها بشید باید سه تا کار بکنید،

  • بچه‌هاشون رو بیاید آموزش بدید معلمین مدرسه مسیحیا بشوند.
  •  دخترهای زیبای مسیحی رو بفرستید بین جوون‌هاشون.
  •  شراب بین اینا بفرستید.

در عرض پونزده شونزده سال فساد و فحشا بین اینا علنی شد. مساجد خالی شد. بچه‌ها به باباهاشون می‌گفتن مرتجع؛ عقب افتاده؛ امل امروزی، یک طوری شد بعد از پونزده سال، اندلس سقوط کرد با جنگ نرم. لذا مقام معظم رهبری سال ۷۹ بحث شبیخون فرهنگی، رو مطرح کرد. اول تهاجم فرهنگی بعد شبیخون فرهنگی. سال ۸۶ بود ظاهرا فرمودند: ناتوی فرهنگی اما همه این دولت‌ها خواب بودند.