انتظار یک عمل در کنار بقیه اعمال نیست، انتظار یک رویکرد به زندگیست. همه زندگی منتظر متناسب با شرایط انتظار است.

شغلش، خوابش، خوراکش، ازدواجش هر کاری که می‌کنه تحصیلش، تمام زندگی انسان منتظر در طرح امامش است، منتظر حضرت بیان و هر کجای عالم که هست در هر زمانی که متولد بشه تو طرح حضرت عمل می‌کنه.

در همه احوال کنار امامش اقتدای به امامش می‌کنه، این اون سرمایه ای است که ما باید حفظ بکنیم که اگر اینو حفظ کردیم همه خیرات بدست آوردیم و اگر در کنار امام نباشیم هیچ خیری رو بدست نیاوردیم.

اگر کسی تلاش کرد خودش رو به امام برسونه، در کنار امام بمانه هیچ چیزی به او ضرر نمی‌زنه؛ البته این کار هم کار سختی چون اصل امتحانی که خدای متعال از ما می‌گیره همینه.

همه دلشون می خواد با نبی اکرم همراه بشن هوس که همه دارن، منافقین هم می گفتن ما ایمان داریم ولی واقعا ایمان نداشتن خدای متعال کوره درست می‌کنه منافق و مومن از هم جدا می‌کنه. در این کوره است که مؤمن ثابت قدم میشه  باطن خودش رو اظهار می‌کنه و منافق هم ناچار باطن خودش رو اظهار می‌کنه.

الان هم این کوره به پاست این امتحان به پاست وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوفْ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الأَمَوَالِ وَالأنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ(1) ما شما رو مورد ابتلا قرار میدیم،  شما رو با ترس با گرسنگی با نقص در مال و جان و  ثمرات زندگی تون.

ثمرات زندگی تون یه جایی به باد میدیم؛ این امتحانات و بشرالصابرین همینجوری که به باد نمیرن یه درگیری پیدا میشه آدم باید جانش  و مالش بذاره وسط ثمرات زندگیش رو بذاره وسط اگه راست میگه طرفدار امیرالمومنینه.

این آیه ناظر به یک دوران خاص نیست بر حسب ظاهر ولی فرمود: به ویژه ناظر به قبل از ظهور حضرت.

حضرت در دوران غیبت با همه وجود ایستادن ما هم باید پشت سر حضرت بایستیم اونایی که پشت سر حضرت می‌ایستند سربلند بیرون میان، همه چی از دست بره این‌ها پیروز و موفقن.

1: 155 بقره