بعضی‌ها اشتباه برداشت می‌کنن از موضوع امامت یا یک جامعه‌ی ولایی یا ولایت مداری؛ فکر می‌کنن همه‌ی مسئولیت‌ها به عهده‌ی امامه و ایشون فرمان میده دیگران اطاعت می‌کنن؛ درسته، مسئولیت امام مشخصه، فرمان هم میده، اطاعت هم لازمه ولی هیچ وقت جامعه‌ی ولایی با یک رکن کارش پیش نمیره؛ یک رکن اش امامه و مسئولیتی که او داره؛ رکن دیگرش مردم‌اند و مسئولیتی که مردم دارند.
ما خوبه قبل از کلمه‌ی اطاعت بگیم مسئولیت، بگیم مسئولیت‌پذیری؛ آقا به کیا دستور میدن؟ به آدمایی که مسئولیت پذیر باشن؛ آقا مهمترین دستورشون چیه؟
مسئولیت‌پذیریه؛ من اگر مسئولیت‌پذیر نباشم امام بیاد تنها می‌مونه؛ امام نمیاد جای مسئولیت من کاری رو انجام بده؛ شبیه اینکه پدر و مادر بچه رو میدن مدرسه مسئولیت درس خوندن بچه رو میندازن به عهده‌ی معلم؛ ما از شما می‌خوایم این بچه درس بخونه؛ آقا چرا از ما می‌خواین، این خودش یه آدم ماشاالله برای خودش؛ مدرسه‌ای که حس مسئولیت‌پذیری رو تو دانش‌آموز رشد نده و مسئولیت درس خوندن رو به عهده‌ی خود دانش آموز نگذاره و پدر و مادری که مسئولیت درس خوندن رو به عهده‌ی خود دانش آموز نگذارن، دانش‌آموز یا درس خون نمیشه یا اگه درس خون بشه هم به درد زندگی و جامعه نخواهد خورد.
خیلی فرق هست که ما منتظر ظهور هستیم همه‌ی مسئولیت‌ها رو می‌خوایم بندازیم گردن آقا یا ما می‌خوایم مسئولیت‌پذیر باشیم در حکومت حضرت؛ خب اگر می‌خوایم مسئولیت‌پذیر باشیم در حکومت حضرت، خیلی از مسئولیت‌هامون همین الان روشنه؛ خب بپذیرید ببینم؛ درست شد؟ این میشه عصر ظهور؛ عصر ظهور میشه عصر مسئولیت‌پذیری؛ یه جورایی باید این مفهوم مسئولیت‌پذیری رو برجسته‌تر کرد از مفهوم اطاعت؛ اون روضه‌هایی که ما از فاطمیه براش گریه می‌کنیم تا زمان امام حسین عليه‌السلام ناشی از یک ضعف عمده است؛
ناشی از منافقان و دشمنان و قاتلان و اینا نیست، اونا وظيفه‌ی خودشون و انجام دادن؛ مثلا شمر چی داره جز همین جنایت‌ها، یزید مثلا چی ازش انتظار داری؟
از قنفذ چی انتظار داری جز این، اینا همون ان دیگه؛ تو هر جامعه‌ای هم هستن؛ تو جامعه‌ی امام زمان ارواحناله فداه هم این تیپ آدما هستن؛ اینا اینجوری نیست که نباشن؛ اینجوری نیست که حق منتظر باشه اول همه‌ی ظالم‌ها بمیرن بعد من بیام، نه اصلا اینجوری نیست؛ اون چیزی که موجب این همه مصیبت شد مسئولیت‌نا‌پذیری سیاسی مردم بود؛ حضرت زهرا اطهر با اون فرد که فدک اش رو گرفته بود صحبت کرد، به نتیجه نرسید؛ صدا زد انصار شما.
اون آقایی که فدک رو گرفته بود گفت: من تسلیم شما، اگه این مردم بگن فدک رو میدم؛ حضرت زهرا فرمود مردم، سرشون و انداختن پایین؛ گریه می‌کردن؛ دوست داشتن حضرت زهرا رو.
تو فرهنگ ما مسئولیت‌پذیری به شدت ضعیفه؛ چون مهمترین توصیه‌ی دینی که توی این برنامه‌های تلویزیونی نوعا ما طلبه‌ها میایم می‌گیم احساس مسئولیت سیاسی نیست؛ مسئولیت‌پذیری سیاسی یعنی چی؟
یه قدرت دست کی می‌افته؛ من که مستقیم درگیر نیستم، حالا فعلا نشستم سری که درد نمی‌کنه چرا دستمال ببندم؛ مردم از گناه چی برداشت می‌کنن؟ آره مثلا همین مو و نمی‌دونم همین چیزا؛ در زمان امیرالمؤمنین چیا برجسته بود؟ اومدن مسجد دیدن مردم نماز و غلط می‌خونن؛ فرمودند: مردم این نماز غلطه، زمان پیغمبر این الان درست نیست طبق احکام شرعی؛ مردم اعتراض کردن، حالا بخونید من الان کارهای مهم‌تر دارم؛ رفت؛ معاویه رو، فرمود که من یک روز نمی‌ذارم معاویه باشه؛ حالا شما نماز غلط و فعلا بخونید من معاویه رو ول نمی‌کنم؛ درسته؟ اون مهمه.
