در سوره مبارکه بقره آیه 189 تعبیر پروردگار این چنین است:” وأتُوا البُیُوتَ مِن أَبوابِها وَاتَّقُوا الله لَعَلَّکُم تُفلِحون” آی مردم، وقتی وارد خانه می‌شوید از در وارد خانه بشوید. خیلی تعبیر لطیفیه؛ برای ورود به خانه باید از مسیر در رفت؛ شاید از پنجره وارد شدن ممکن باشد اما کسانی که از پنجره وارد می‌شوند یا دزدند یا دست و پای آنها می‌شکند یا علامت بی‌ادبی است.
رسیدن به خانه امن پروردگار و ورود به حریم پروردگار وجود نازنین امام زمان است؛ شما در ابتدای آل یاسین که زیارت با‌کرامتیه و ان شاءالله اهل زمزمه این زیارت هستید؛ همیشه اینگونه در این زیارت امام رو خطاب می‌کنید: “السَلامُ عَلَیکَ یا بابَ الله” درود بر تو ای در خدا؛ امام در ورود به حریم پروردگار است. در سوره مبارکه بقره فرمود: وقتی وارد خانه بشوید از در وارد بشوید و امام در ورود به خداست؛
شما در دعای ندبه چقدر قشنگ این تعابیر رو دارید؛ أنا از زبان پیامبر گرامی اسلام “أنَا مَدینَةُ العِلم وَعَلیٌ بابُها فَمَن اَرادَ المَدینَةَ وَالحِکمَةَ فَلیَاتِها مِن بابِها” آی مردم من شهر علمم و علی دروازه آن است “فَمَن أرادَ المَدینةَ وَالحِکمَةَ فَلیَاتِها مِن بابِها” هرکسی که می‌خواهد وارد این شهر علم بشود؛ یعنی وجود باکرامت پیامبر نور(صلواتُ الله‌علیه و آله و سلم) باید از مسیر امیر‌المومنین علی بن ابی طالب برود. علی بن ابی طالب دروازه ورود به پیغمبر خداست و امام زمان و امام حی و وجود باکرامت بقیة الله الاعظم (روحی له الفداء) دروازه ورود به حریم پروردگار عالم است.
ای کاش بدانم همه امور از کانال امام زمان صورت می‌گیرد؛ ای کاش بدانم وجود باکرامت امام زمان واسطه در فیض هست “وَبِیُمنِهِ رُزِقَ الوَری(1) ” ای کاش این جمله فوق‌العاده نورانی را بر سر در خانه‌ها سر در مغازه‌ها سر در فروشگاههای خود بزنم “وَ بِیَمنِهِ رَزِقَ الوَرَی”
آقای نازنین، مولای من از برکت شماست که خدا به من عنایت می‌کند؛ به واسطه شماست که خدا به من رزق می‌دهد. همه امور از کانال وجود نازنین امام زمان به من می رسد تا امامم رو نشناسم، چگونه خود رو با وی تنظیم خواهم کرد؟ زمانی خود رو با امام زمانم تنظیم می‌کنم که شناخت خود رو نسبت به امام زمانم بالا ببرم.
1: زاد المعاد، علامه مجلسی، ص ۴۲۲؛ مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، دعای عدیله.
