امام زمان الان ما رو صدا می‌کنه؛ برای اینکه ما رو به مقام محمود برسونه؛ میگه من شماها رو دعوت می‌کنم به چادرم که بیایید با من و هم درجه‌ی من باشید؛ لذا علی(علیه‌السلام) فرمود: اگر یه کسی به مقام منتظر برسه هم درجه‌ی من و با من محشور میشه.
سوره مبارکه حج آیه 41 از اون آیه‌هایی که باید تابلو بشه تو خونه‌ها، مساجد، حسینیه‌ها، ادارات همه جا، اون آیه چیه؟
اون‌هایی که اگر به اون‌ها قدرت و مکنت دادیم در روی زمین نماز رو به پای می‌دارند زکات میدن امر به معروف می‌کنن نهی از منکر می‌کنن و سرانجام امور به دست خدای علی اعلی است.
حضرت موسی به دنبال حضرت خضر رفت برای اینکه رشد پیدا بکنه؛ چند قدم بره جلوتر؛ آیا اجازه میدی من محضر شما باشم؟ دنبال شما بیام؟ برای اینکه به من یاد بدی از آنچه را که به تو یاد داده شده؛ به امید اینکه رشد بکنم و پله‌های کمال رو بیش از پیش طی بکنم؛
سوره حضرت یوسف گویا آمده است که قضیه غیبت امام زمان رو برای ما بیان بکنه؛ من نمونه‌هایی رو عرض می‌کنم بعداً خودتون این سوره رو با این دید نگاه بکنید ببینید در آیه پنجاه و هشتم این سوره می‌خونید که: وَجاءَ إِخوَةُ یُوسُفَ فَدَخَلوا عَلَیهِ فَعَرَفَهُم وَ هُم لَهُ مُنکَرونَ برادران حضرت یوسف اومدند وارد بر حضرت یوسف شدند حضرت یوسف برادرا رو شناخت ولی برادرا حضرت یوسف رو نشناختند؛ معنای غیبت یعنی همین، اینکه در روایات از امام صادق (علیه الصلاة والسلام) داریم که مثل حضرت قائم مثل حضرت یوسفه؛
مدین شهری بوده در همین منطقه سوریه کنونی؛ شهری تجاری، این شهر تجاری گرفتار آسیب‌هایی میشه در بازارش، در داد‌و‌ستدش، کم فروشی، غش در معامله، حقه و کلک چه بکنیم که سود بیشتری بدست بیاریم. یه چنین رقابتی به وجود میاد خداوند متعال حضرت شعیب نبی رو برای هدایت اینها می‌فرسته و اینها رو برحذر می‌داره از این ظلم و از این حق الناس و از این فسادی که در معاملات وجود داره؛
یکی از شگردهای شیطان این دشمن قسم خورده ما هم همینِ؛ تسویفِ، امروز و فردا کردن.
میگه حالا الان جونیته، حالا بیاد ماه مبارک رمضان بیاد هر زمانی که فهمیدی مسیر رو داری اشتباه میری برگردیم؛ توبه کنیم تا محبوب خدا بشویم و رحمت الهی از زمین و آسمان شامل حالمون بشود.
با هم می‌ریم، سراغ قرآن سوره مبارکه مائده آیه‌ی 54 «اَعوذُ بِاللهِ مِن الشَیطانِ الرَجیم یا أیُّها اَلَّذینَ آمَنوا مَن یَرتَدَّ مِنکُم عَن دینِه فَسَوفَ یَأتی الله بِقَومٍ یُحِبُّهُم وَ یُحِبُّونَهُ[1]» ای کسانی که ایمان آوردید، کسی که از شماها از دینش مرتدشه؛ برگرده؛ عجب! مخاطب این آیه مومنانند؛ یعنی ممکنه ما در مسیر زندگی بلغزیم و دین و ایمانمون و از دست بدیم و خدایی نکرده عاقبت به خیر نشیم؛ این از بالاترین دغدغه‌های مومنینِ؛ ما باید با تمام وجود توجه داشته باشیم که مصداق این قسمت از آیه قرار نگیریم؛
شخصی است به نام داوود رقی، میاد محضر مبارک امام صادق (علیه الصلاة والسلام) و از معنای سلام به آقا رسول الله سوال می‌کنه؛
شاید ما تعجب کنیم؛ بگیم داوود آخه این چه سوالیه وقت امام رو می‌گیری؟ خوب سلام یعنی سلام؛ می‌گیم السلام علیک یا رسول الله؛
اما نه، جواب امام صادق (علیه الصلاة والسلام) رو که می‌شنویم می‌بینیم داوود چقدر دقیق و تیز بین بوده؛ اجمال روایت رو محضرتون تقدیم می‌کنم؛امام فرمود: وقتی خدای علی اعلاء وجود نازنین خاتم الانبیاء و المرسلین و اهل بیت طاهرینشون رو (صلاة الله علیه اجمعین) آفرید و بعد شیعیانشون رو آفرید؛ از اون‌ها عهد و پیمان گرفت بر اینکه اهل صبر باشن در بعد فردی، اهل صبر باشن در بعد اجتماعی و اهل محافظت و مراقبت نسبت به ارزش‌ها باشن،
با آیات ابتدایی سوره‌ی مبارکه‌ی بقره در محضرتون هستیم. در این آیات، ابتدا خدای علی اعلاء راجع به قرآن این معجزه‌ی جاویدان، صحبت می‌کنه که این کتاب هدایتی برای پرهیزگارانه؛ هدایت برای همه است؛ برای بشریتِ؛
منتهی پرهیزگاران از این نعمت می‌تونن بهره ببرن؛ استفاده بکنن؛ البته راه برای پرهیزگاری برای همه بازه؛ وقتی یک حقیقتی رو اشاره می‌کنه شروع می‌کنه به معرفی کردن؛ خوب متقین چخ کسانی هستند؟
حاضریم امام حسین و کمک کنیم یا نه؟
تازه اگر حاضر باشیم امام حسین و کمک بکنین زیاد هنر نکردین؛ کار امام زمان (ارواحنا له الفداء) با این راه نمی‌افته؛ نمی‌تونی بگی یابن الحسن آقا بیا، اگه یک شب عاشورایی برقرار کنی من جزء اونایی هستم که تو خیمه‌ات می‌مونم؛ آقا می‌فرماید: متأسفم، من عاشورا نخواهم داشت؛ قبول دارم حرفت و؛ من و اگه محاصره بکنن تو گودی قتلگاه تو کمکم می‌کنی؛
