انسانی که امام رو شناخت همیشه آرام است کسی که خود رو در محضر امام دید، همیشه در یک دژ امنیت روانی بزرگی است.من یک مثال بزنم خدمت شما: تصور بکنید کودکی که در حال بازیست، کودکی که گاهی وقتا نگران تنهایی است اما مشغول سرگرمی و بازی و طروات و شادابی است، به محض این که به سمت دیگری نگاه بکند و وجود پدر یا وجود مادر رو حس بکند و گاهی وقتا دیدید کودک دست می‌زند و لمس می‌کند و وجود مادر یا وجود پدر رو حس می‌کند آرام می‌شود و خود را در یک امنیت کامل روانی می‌بیند.
مناسبت‌های مختلفی درماه رمضان هست اما یک مناسب بسیار مهم که شاید نسبت به اون مقداری غفلت شده، این است که ماه مبارک رمضان ماه امید برای ظهور حضرت مهدی( علیه‌السلام) هست، ماه امید برای فرج مولا حضرت ولی عصر( عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) است و اساسا ماه مبارک رمضان رو باید ماه امام زمان( أَرْواحُنا لَهُ الْفِداء) تلقی کرد، در این حد که اگر ماه محرم ماه اباعبدالله الحسین( عَلَيْهِ السَّلام) هست، ماه صفر به نوعی ماه رحلت رسول اکرم( صلَوات الله ُعليه و آله و سلَّمَ) هست، همونطور باید بگیم ماه مبارک رمضان ماه امام زمان، ماه ظهور، ماه انتظار، ماه امید برای فرج هست.
پاشو برو؛ برو کنار تنور؛ میگه رفتم در تنور و باز کردم؛ دیدم تنور روشنه اما این شخص به امر خدا، به برکت امام صادق داخل تنور نسوخته؛ بعد امام رو کرد به من فرمود: تو که از خراسان اومدی؛ چند تا یار اینجوری ما تو خراسان داریم؛ گفتم هیچی آقا، دیدید مشکل اهل بیت ما، اینم از امام صادق، بی‌یاری بود؛ ما در تاریخ، یک جا تو تاریخ ائمه، یک جا سرمون رو میاریم بالا؛ اونم تاریخ سیدالشهدا( علیه‌السلام) که تعداد یاران کم بود اما یاران به درد بخوری بودن؛ ان شاءالله تو قسمت‌های بعد این و هم باز بیشتر محضرتون توضیح میدم.
یه خاری تو چشمت نتونی دربیاری یه استخونی راه گلو رو گرفته نه میره بالا نه میاد پایین. این توصیف امیرالمؤمنین از بی یاریه، چون یار ندارم اینجوری باید یک گوشه بشینم امام حسن مجتبی( علیه‌السلام) علامه مجلسی تو بحارالانوار داستانش و گفتن؛ شاید شصت هفتاد صفحه باشه خلاصش و من تو لحظاتی براتون می‌گم؛ چرا امام حسن( علیه‌السلام) مجبور به صلح با معاویه شد؟ چون امام حسن به تعداد کافی یار خوب نداشتن؛ یک سپاه معلوم می‌کردن صبح پا می‌شدن می‌دیدن فرمانده با عده‌ای از یاران ملحق به معاویه شده؛ درد امام حسن مجتبی درد بی یاری بود.
می‌خوام بگم پیغمبر که یکی بود؛ پیغمبر اسلام، پیغمبر مکه و مدینه فرقی نمی‌کرد اما پیغمبر تا در مکه بود یار نداشت، مدینه رفت یار فراهم شدن تونستن تشکیل حکومت بدن و جنگ‌هاشون رو شروع کردن. اگر پیغمبر خدا هم باشی یار نداشته باشی کارت پیش نمیره، راجع به شرط سوم داریم صحبت می‌کنیم که تو قسمت‌های بعد باید ادامه بدیم. یکی از نیازهای امام زمان، یکی از شرایط ظهوره امام زمان، وجود یارانه.
یک رویکرد، رویکرد صهیونیزم؛ یهودیت صهیونیستیه که یهودیت صهیونیستی در واقع معروف شده به کسانی که پروژه نیل تا فرات رو دارند چیکار می‌کنند؟ دنبال می‌کنند که جریان دوم: جریان صهیونیزم مسیحیه که پروژه دیگه‌ای رو دنبال می‌کنند که معروف به پروژه چی؟ آرماگدون؛ یه جریان دیگری وجود دارد باز برمی‌گرده به یهودی‌ها؛ بر می‌گرده به صهیونیست‌های پوشیده؛ جریان ایلومیناتیک پروژه حکومت جهانی شیطان رو دنبال می‌کنه؛
از امام باقر راوی میگه پرسیدم: « وَ مَن قُتِلَ مَظلُوم» یعنی کی؟ فرمود: یعنی حسین بن علی( علیه‌السلام) گفت: این آیه داره جدمون حسین و میگه: «قُتِلَ مَظلوُم» اونی که مظلوم کشته شد حسین است و حجت ما چون قیام کند در طلب انتقام خون حسین برمی‌آید.به راستی که آن مرد« کَانَ مَنصوُرا» او پیروز است.
در روایات اهل بیت ما زیاد داریم که فرمودند: « ایام الله ثلاثه؛ یوم الظهور و یوم الرجعه و یوم القیامه [1]» هر روزی و هر زمانی که خداوند متعال یک رحمت خاصی رو به عالم دنیا بفرسته، یه نعمت ویژه، یه نعمت مخصوص، یک جلوه خاصی خدا توی عالم دنیا داشته باشه؛ اون روز می‌شه یوم الله.
قیام امام زمان( علیه‌السلام) هم از این قائده مستثنی نیست؛ اون سه تا نکته‌ای که قبلا گفته بودم؛ دوباره می‌خوام تکرار بکنم؛ گفتیم حکومت امام زمان محدوده‌اش کجاست؟ وسعتش؟ کل دنیا، خوب کار سخت می‌شه؛ یه رهبری باید باشد که کل دنیا گوش به حرف او بدهند؛ کل دنیا رو بتونه مدیریت بکنه؛ کل دنیا رو بتونه قانع بکنه؛ خیلی سخته، یه موقع به شما می‌گن، مثلا رهبری یک حالا، یک جریانی راه انداختیم؛ یه جریان فرهنگی مثلا، رهبری این جریان رو تو این شهر قبول می‌کنی؟
عمق اهداف حکومت امام زمان که دنیا و آخرت رو می‌خواد اصلاح بکنه. یک طرح و برنامه باید داشته باشه این حکومت که کل کره زمین ـ حالا ببینید مردم با این همه اختلاف سلیقه، چقدر سخته، مردمِ یک کشور رو نمیشه راضی کرد، کل کره زمین یه طرح و برنامه باید داشته باشه که نه برای یک سال، دوسال، ده سال تا پایان عمر دنیا، اونم نه فقط برای چند تا خواسته دنیایی برای تأمین سعادت دنیا و آخرت بشر به یه جایی برسونه. یک طرح و برنامه‌ای باید داشته باشه
