access_alarm 1394/10/27

لطفا شرایط ظهور را به صورت کامل، توضیح بدید؟

سوال :

لطفا شرایط ظهور را به صورت کامل، توضیح بدید؟

 

پاسخ :

هر جریان و اتفاقی نیاز به شرایطی داره؛ مثلا قبول شدن در امتحانات هم شرایطی لازم داره، حتی درست کردن یک غذای ساده هم نیاز به لوازم، ابزار و داشته هایی ست که به آن “شرایط” می گویند. قطاری را فرض کنید که می خواهد حرکت کرده و به مقصد برسد، دود و سوتِ آن،”علائمِ رسیدنِ قطار” هستند، اما این دود و سوت نیستند که قطار را به مقصد می رساند! بلکه ریل، واگن، قطعات، سوخت، لوکوموتیوران هستند که باعث حرکت قطار شده… که به اینها “شرایط” می گویند.

ظهور امام مهدی(علیه السلام) چهار شرط دارد: طرح و برنامه جهانی – وجود رهبر–  وجود یاران – استقبال و پذیرش عمومی. (دو شرط اول به دست خدا و متوجه خداست، و دو شرط آخر، متوجه من و شماست)

 

توضیح شرایط :

  1. طرح و برنامه : می دانیم که زندگی بشر نیازها، کمبودها و نقائصی دارد که منجر به اشتباهات در تصمیم گیری و گاهی هرج و مرج اجتماعی شده است، گرچه موفقیتی هم کسب می شده اما برای تحقق اهدافِ عالی جامعه ی بشری، این طرح و برنامه باید جامع باشد (برای مبارزه با مشکلات و تغییر وضع موجود) و بر اساس نیازهای واقعی جامعه.

تا کنون هیچ مکتبی نتوانسته پاسخگو باشد مگر مکتب اسلام که بصورت کتاب آسمانی قرآن کریم، در دست ما موجود است.

قرآن مانند دریایی ست که برای فهم درون آن، نیاز به غواصی است و این کار فقط از عهده ی کسی برمی آید که غواص باشد. به تعبیری دیگر، اهل بیت عصمت و طهارت(علیهم السلام) غواصان قرآن هستند. آنچه از قرآن به ما رسیده است، ظواهر آیات و بعضی از تفسیر و تاویل آیات است. دو مساله در اینجا مهم است :

یک: طبق بعضی روایات “قرآن هفتاد بطن و درون دارد” که ما در حال حاضر – در دوران غیبت – به همه ی آن آگاهی و دسترسی نداریم. دو: ما همه ی آنچه که به ما رسیده را آنطور که باید و شاید عمل نکرده ایم. قطعا به اندازه ای که توجه داشته باشیم، سلامت روحی و جسمی مان بیمه می گردد.

پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) فرمودند: «سیره و سنت او، سنت من است. مردم را بر دین و آئین من به پا خواهد داشت و آنان را به کتاب پروردگارم دعوت می کند.»۱

  1. رهبر : اداره ی امورات تمام مردم، قطعا نیاز به رهبری دارد که آگاه و عالم باشد، توانمنــد، مدیر، شجاع، دلسوز و معصوم باشد، تا بتواند دست مردم را گرفته و به سمت همه ی آنچه غرض خلقت بوده ببرد. از پشت پرده ی عالم نیز با خبر باشد و عالِم به علوم ظاهر و باطن باشد. چنین رهبری را خداوند برای بشر بارها فرستاده است – که معصومین علیهم السلام باشند – اما آنچه مهم است فهمیدن ایشان، شناخت شان و یاری صحیح و به موقع ایشان است. ولایت مداری و ولایت پذیریِ ما در دوران غیبت، نشان از ولایت مداری مان پس از غیبت و در دوران ظهور خواهد بود. ان شالله
  2. وجود یاران : در طول تاریخ، یارانی همیشه بوده اند که عیار یاری شان متفاوت با هم بوده و باید توجه داشت که در حال حاضر هم یارانی (پنهانا و آشکارا) مردم را به دین خدا دعوت می کنند. یاران امام مهدی(عج) طبق بعضی روایات به عبارتی تقسیم می شوند به سه دسته ی ویژه، خاص و عام.

امام جواد (سلام الله علیه) می فرمایند: «اصحاب مهدی به سوی او اجتماع می کنند که ۳۱۳ نفر هستند؛ به تعداد اهل بدر از نقاط مختلف زمین… وقتی این عده جمع شدند خداوند امر او را ظاهر می کند و چون عده کامل شده که ۱۰ هزار نفر باشند به اذن خدا خروج می کند»۲ طبق این روایت ۳۱۳ نفر یار ویژه اند و ۱۰هزار نفر یار خاص، افراد زیادی از عموم مردم هم پس از ظهور به حضرت می پیوند که به تعبیری می شود ایشان را عام نامید. (توضیح بیشتر درباره اوصاف یاران را در سئوال دیگری پاسخ داده ایم)

  1. آمادگی عمومی: هر انقلابی برای محقق شدن نیاز به پذیرش و اقبال همگانی دارد. مردم باید به حدی از پذیرش رسیده باشند که فریاد عدالت خواهی سر برآورند، نه فقط فریاد عدالت خواهی بلکه تحمل و پذیرش عدالت را خود نیز داشته باشند. مردمی که علی بن ابی طالب(علیه السلام) را چنان صدا می زدند که جای سوزن انداختن در مسجد نبود! اما چه کردند با ایشان؟! آیا فقط فریاد عدالت خواهی کافی بود؟! دعوت در مسجد و شهادت در مسجد!! او را کشتند از شدتِ عدالتش! اما اگر مردمان در برابر تحقق همین عدالت به پا خواستند و در برابر بی عدالتی ها و ظلم ظالمین قیام نمودند (البته قیامی از روی بصیرت، بینش و هدفمند) آنجاست که ما به ظهور نزدیک تر شده و تحقق آمادگی عمومی را شاهد خواهیم بود. ان شالله.

امید اینکه این انقلاب ها، تحولات و قیام ها در نقاط مختلف عالم، که صادر از انقلاب جمهوری اسلامی ایران می باشد، باعث تکمیل شدن شرایط ظهور و تحقق دولت کریمه حضرتش گردد به همین زودی ها… ان شالله.

 

 

منابع :

کمال الدین، ج۲، باب۳۹، حدیث۶

کمال الدین، ج۲، باب۳۷، حدیث۲

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *