سوال : 

من امام زمان را دوست دارم ولی از آنجا که میدانم ایشان هنگام ظهور، انتقام مظلومان را میگیرد و انسان های بد را به سزای اعمال شان می رساند، چون من از وضعیت خودم آگاه نیستم، لذا می ترسم جزء آنها باشم! به همین دلیل از ایشان می ترسم؟!

پاسخ :

1-  در ابتدا باید بگوییم که اگر این ترس همان اضطراب باشد (به اینکه نکنه من جزء یاران نباشم)، اتفاقا این نگرانی بسیار خوب و لازم است.

با توجه به بعضی روایات و مضمون بعضی آیات قرآن، کسانی که به خود اطمینان دارند بیشتر به خطر انحراف و سقوط تهدید هستند تا افرادی که نگران عاقبت خود هستند. غالبا نگرانی ها در افرادی تولید میشه که حقیقتا مساله ی ظهور برای شان حائز اهمیت است و به مساله ی یاری می اندیشند، وگرنه کسانی که بی تفاوت هستند، طبیعتا به چنین مسائلی بی تفاوتند.

یه مثال : مادری جهت بیرون رفتن از منزل، فرزندش را لباس می پوشد. کودکش را روی زمین گذاشته تا خود آماده شود. بعضی کودکان ساکت نشسته و بالاخره مادر پس از حاضر شدن، کودکش را بغل کرده و با خود می برد. اما بعضی کودکان – در حین حاضر شدنِ مادر – بی تابی کرده و معصومانه گریه و زاری می کنند که “مامان! منو هم با خودت ببر” و مادر در حین حاضر شدن، به او می گوید تو را هم می برم، اما کودک که می ترسد در خانه تنها بماند، همچنان گریه کرده و التماس می کند که منو هم ببر! در این مورد دوم وقتی مادر آماده ی رفتن شود، نه تنها کودکش را آغوش می گیرد و با خود می برد بلکه او را می بوسد، اشک هایش را پاک کرده، با او شروع به صحبت کرده و نوازشش می کند…

آری! او دلسوز تر از مادر و مهربان تر از پدر است. اگر جنس ترس ما از این نوع است (در ضمن علاقه ی به حضرت) بین امید و رجاء برای یاری، ان شالله که از یاران خوب و خاص هم بشویم.

2- با شناخت، نسبت به اهداف و فلسفه ی قیام امام مهدی(عج) نه تنها انسان را ترسِ به ظهور فرا نمی گیرد، بلکه از آن استقبال کرده و با شوق، چشم انتظار آن خواهد بود. حدیث داریم «ساکنان زمین و آسمان از آن راضی و خوشحال خواهند شد»1 «زندگان آرزو می کنند ای کاش مردگان بودند و می دیدند که خدا چه خیر و خوبی ای برای مردم انجام داده است»2 «مردم به امام مهدی(عج) مِهر می ورزند و به سویش پناه می برند آن چنان که زنبور های عسل به سوی ملکه ی خود پناه می برند…»3

بعد از ظهور، استعدادهای واقعی خود را نشان می دهند، معنویت به سرعت اوج می گیرد، طبیعت به برکتِ قدمش با برکت می شود، رشد دانش چندین برابر می شود، سفر به آسمانها زیاد می گردد، ترس و ناامنی جای خود را به امنیت و آرامش می دهند، مسئولین سخت کار می کنند، مردم در رفاه بوده و همدلی در زندگی ایشان احساس می شود، عدالت در همه جا قابل رصد خواهد بود …

در نتیجه : اگر شناخت ما به حضرت، نوع قیام، اهداف ظهور و حکومت ایشان بیشتر گردد هم عیار یاری مان بهتر خواهد شد، هم از جان و دل انتظار آن دولت کریمه را خواهیم کشید که «اللهم نَرغبُ الیک فی دَولةٍ کریمَه…»

منابع :

کشف الغمه، ج2، ص471

بشارة المصطفی، ص250

منتخب الاثر، ص598، ح2