تقــــــــوا…

مَثَل آدم بی تقوا مَثَل کسی ست که پا گذاشته در یک سراشیبی لغــــزنده… می لغـزه تا آخر… گناه پشت گناه!!
اما آدم باتقوا وقتی خطایی کرد فورا متوجه میشه؛ خداوند می فرماید: إنَّ الّذین التَّقوا إذا مَسَّهُم طائِفٌ مِنَ الشّیطانِ تَذَکَّروا فإذا هم مُبصرون (اعراف/۲۰۱)

به محض اینکه شیطان اونو “مَسّ” کرد  فورا متوجه میشه که اشتباه کرده و دیگه در جاده لغزنده سراشیب نمی افته که تا أسفل السافلین بره! پس خودش رو نگه میداره و کنترل میکنه.

همچنین
آدم باتقوا مثل کسی ست که جریان تندی اونو داره به طرفی می کشونه [اون جریان تند در زندگی ما؛ غرائز ما.. هوی های ما.. شهوات ما.. و تمایلات ضد تکاملی ماست] که آدم باید در خلاف جهت این جریان شنا کنه، دستُ پا بزنه و اگه لحظه ای حواسش به این‌ور اون‌ور پرت بشه همانا و به دَم گِــر د ا ب رسیدن همانا!

(مقام معظم رهبری/استغفار و توبه/ص۷۸)