مهدیا…
تو را یوسف زهرا صدا می زنند و به یوسف تشبیه میکنند؛ گرچه بالای تخت یوسف کنعان نوشته اند، هر یوسفی که یوسف زهرا نمیشود؛ اما ناخودآگاه برایم تداعی میشود آنگاه که براداران خطاکار یوسف، به محضرش شرفیاب شدند و یوسف به آنها گفت:
– هَل عَلِمتُم ما فَعَلتُم بیوسف و أخیه؟!
هیچ میدانید با یوسف و برادرش چه کردید؟

بلافاصله بانویی قد خمیده در برابرم مجسم میشود که مرا خطاب میدهد:
– هَل عَلِمتُم ما فَعَلتُم بیوسف ؟!
هیچ میدانید با یوسفم چه کردید؟!

هیچ میدانید در این ۱۱۸۰ سال، بر مهدی من چه گذشته است؟ از اشک های غریبانه اش باخبرید؟ از قلب پُر خونش؟ چه سنگ ها که از سر راه برنداشته و چه راه ها که نگشوده..

ای کاش باورتان شده باشد
«بَقیَّةُ اللّٰه خَیْرٌ لَکُم إن کنتم مومنین» را !

دلی شکسته تر از من در آن زمــــانه نبـــود
در این زمانه دل فرزند من، شکسته تر ست