همه ی خلفای عباسی اهل عیاشی بودند؛ بیش از ۵۰۰ سال حکومت بنی عباس (یعنی بعد از امام صادق تا دوران غیبت امام مهدی علیهما السلام)، آنها بیشتر دوران زندگی ننگین‌شان را میان جام‌های شراب و آغوش کنیزان زیبا به سر می‌بردند! بهترین هدیه برای آنها شراب بود و کنیزان ماه رو! خلفایی که میان تار و تنبور و عود بودند، یا سر در دامن خواننده ای داشتند یا بر روی سینه ی نوازنده ای!
شکاف عمیق طبقاتی، خوش‌گذرانی! کاخ‌ها و قصرهای گوناگون؛ مثلا یکی از خلفای عباسی حدود بیست قصر داشت که نام آن قصرها هم در تاریخ ثبت است، برای ساخت آنها بیش از ۲۷۴ میلیون درهم هزینه کرد! نه تنها قصرهای خلفا [که بیشتر اوقات در آن مستی می‌کردند] بلکه قصرهای وزیران و امیرانشان هم پایگاه شراب و رقص و غنا بود!
️در مجالس و جشن‌های پر زرق و برق آنها آنقدر هزینه می‌شد که مجال گفتنش در این چند خط نیست، فقط همین اندازه بدانیم که مهدی عباسی در مراسم تزویج بانو زبیده برای پسرش ۵۰ میلیون درهم صرف کرد! یا متوکل در جشن ختنه کنان پسرش سفارش چهارهزار صندلی طلایی، آراسته به جواهر فراهم کرد! تنها ۲۰ میلیون درهم بر سر مهمانان پاشیدند و یک میلیون درهم که روی آنها عنوان «جشن ختنه کنان» حک شده بود، بر سر آرایشگر و ختنه کننده و غلامان مخصوص نثار گردید!
