متوکل(متوفای ۲۴۷قمری) این موجود ناقص و مریض؛ پلیدترین، آلوده ترین و بدنام ترین خلیفه ی عباسی، کسی که قبلا در زمان خلافت برادرش در زندان بود و بنا بود اعدام شود اما نشد! امام عسکری علیه السلام دوران چنین فردی زندگی می‌کرد!

متوکل به طور رسمی انزجار و تنفرش از ذریه علی علیه السلام را یاد می‌کرد. شیعیان در زمان او مصیبتهایی متحمل شدند که در عهد هیچ‌یک از خلفای ستمگر گذشته، ندیده بودند! تحریم اقتصادی، منع هرگونه احسان و نیکی در حق آنها… کار به جایی رسید که گویند گروهی از زنان علوی که نخ‌ریسی می‌کردند، تنها یک پیراهن داشتند و به ترتیب آن را به تن می‌کردند تا نماز بخوانند! متوکل در همان زمان، میلیون‌ها دینار خرج عیاشی‌های خود می‌کرد و اموال بسیاری به رقاصه ها، دلقک‌ها و آوازه‌خوانان می‌داد…

قسمتی از نامه ابوبکر خوارزمی درباره جنایات متوکل چنین است: «پیشوایی از پیشوایان هدایت و سیدی از سادات خاندان نبوّت از دنیا می‌رود، کسی جنازه او را تشییع نمی‌کند و قبر او گچ‌کاری نمی‌شود، اما چون دلقک و مسخره ای از آل عباس می‌میرد تمام عدول و قاضیان در تشییع جنازه اش حاضر می‌شوند!… دهریان و سوفسطاییان از شرّ ایشان (آل عباس) در امانند اما آنان هر که را شیعه بدانند به قتل می‌رسانند… علویان را از یک وعده خوراک منع می‌کنند، در حالی‌که متوکل فقط دوازده هزار کنیز داشت… من چه بگویم درباره قومی که تربت و قبر امام حسین را شخم زدند و در محل آن زراعت کردند و زائرانش را به شهرها تبعید نمودند!»

مقاتل الطالبین، ص۳۹۴ ؛ رسائل خوارزمی، ص۷۶ ؛ آل بویه، ص۴۵۳

️حالا منو شمای ایرانی که بعد از ۱۰ قرن، این آرامش و امنیت رو مدیون ایثار هزاران شهید هستیم، مراقب باشیم چه می‌کنیم، والله مسئولیم و مسئولیت‌مان سنگین، و هرچه بشود مؤثر یا مقصر خودمان هستیم.. روسفیدی یا روسیاهی پیش خدا و اولیای خدا، انتخاب خود ماست.