فرقی که ما شیعیان با دیگران و دیگر فِرَق اسلامی و غیر اسلامی داریم این است که ما این شخص عظیم و عزیز را می شناسیم؛ اسمش را، تاریخ ولادتش را، پدر و مادر و اجداد عزیزش را، قضایایش را می دانیم، ولی دیگران این ها را نمی دانند… به همین دلیل است که توسّلات شیعه، زنده تر و پرشورتر و بامعناتر و باجهت تر است…
انتظاری که از آن سخن گفته اند، فقط نشستن و اشک ریختن نیست! ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم.
انتظار فرج یعنی کمر بسته بودن، آماده بودن، خود را از همه جهت برای آن هدفی که امام زمان (علیه الصلاة و السّلام) برای آن هدف، قیام خواهد کرد، آماده کردن. آن انقلاب بزرگ تاریخی…
امروز شما به اوضاع دنیا نگاه کنید، همان چیزی است که در روایات مربوط به ظهور ولی عصر (ارواحنا فداه) وجود دارد امروز در دنیا حاکم است؛ پر شدن دنیا از ظلم و جور…
انتظار فرج معنایش این نیست که انسان بنشیند و دست به هیچ کاری نزند! هیچ اصلاحی را وِجهه ی همت خود نکند و صرفا دلخوش کند به اینکه ما منتظر امام زمان (علیه الصلاة و السلام) هستیم! این که انتظار نیست! انتظارِ چیست؟!
هر اقدامی در جهت استقرار عدالت، یک قدم به سمت آن هدف والاست. انتظار، حرکت است؛ انتظار، رها کردن و نشستن برای اینکه کار به خودی خود صورت بگیرد نیست! انتظار، آمادگی است، این آمادگی را باید در وجود خود و در محیط پیرامون مان حفظ کنیم…
من از مدیران فرهنگی کشور توقعم بیش از این است، من انتظار دارم فضای کشور از لحاظ فرهنگی طوری نباشد که کسی این گستاخی و یا این غفلت را نسبت به امام زمان مرتکب شود!
شما نگاه کنید ببینید هر جمعه در سرتاسر کشور، چند صد هزار نفر و یا چند میلیون نفر از مردم دعای ندبه می خوانند، جوانان اشک می ریزند، شما ببینید نیمه شعبان مردم چه می کنند!
از صفر که نمی شود شروع کرد! جامعه ای می تواند پذیرای مهدی موعود (ارواحنا فداه) باشد که در آن آمادگی و قابلیت باشد و إلا مثل انبیا و اولیای طول تاریخ می شود!
چرا امیرالمومنین علی بن ابی طالب (علیه الصلاة و السلام) در زمان خودش؛ در همان مدّتِ کوتاه حکومت با آن قدرت الهی، با آن علم متصل به معدن الهی، با آن نیروی اراده، با آن زیبایی ها و درخشندگی هایی که در شخصیت آن بزرگوار وجود داشت و با آن توصیه های پیامبر اکرم، او نتوانست ریشه ی بدی را بخشکاند؟!
بزرگترین وظیفه منتظران امام زمان این است که از لحاظ معنوی و اخلاقی و عملی و پیوندهای دینی و اعتقادی و عاطفی با مؤمنین و همچنین برای پنجه در افکندن با زورگویان، خود را آماده کنند.
سربازیِ منجی بزرگی که می خواهد “با تمام مراکز قدرت و فساد بین المللی مبارزه کند” احتیاج به خودسازی و آگاهی و روشن بینی دارد.
ما امروز وظیفه داریم در آن جهت حرکت کنیم تا برای حضور آن بزرگوار آماده شویم؛ شنیده اید در گذشته کسانی که منتظر بودند، سلاح خود را همیشه همراه داشتند؛ این یک عمل نمادین است و به دین معناست که انسان از لحاظ علامی و فکری و عملی باید خود را بسازد و در میدان های فعالیت و مبارزه آماده به کار باشد.
این گزارش مربوط به گروه های تبلیغی در شمال آفریقاست. گزارشگر می نویسد یکی از مشکلات ما در سر راه تبلیغ مسیحیت و پیشرفت استعمار در شمال آفریقا و منطقه تونس و مغرب این است که «این مردم اعتقاد دارند که مهدی موعود خواهد آمد و اسلام را سربلند خواهد کرد.» گزارشگر این را در گزارش رسمی خود می نویسد و برای هیاتی که مسئول رسیدگی به این کارهاست می فرستد.
مهدی موعود نمی آید ستمگران عالم را نصیحت کند که ظلم و زیاده طلبی و سلطه گری نکنند
با زبان نصیحت، عدالت در هیچ نقطه ی عالم مستقر نمی شود! استقرار عدالت چه در سطح جهانی، چه در همه بخشهای دنیا، احتیاج به این دارد که مردمان عادل و انسانهای صالح و عدالت طلب، قدرت را در دست داشته باشند و با زبان قدرت با زورگویان حرف بزنند.
ملت فلسطین، ده ها سال، ساکت و آرام نشسته بود چون احساس می کرد نمی تواند. آن روزی که فکر توانستن در ملت فلسطین به وجود آمد، قیام کرد…
رنج می بَرَد، اما دارد پیش می رود. فرق است بین «ملتی که حرکتی نمی کند، سیلی هم نمی خورد، اما روز به روز عقب می نشیند! روز به روز بدبخت تر و زیر دست تر می شود! دلش هم خوش است که من سیلی نمی خورم!» با آن ملتی که «سختی را تحمل می کند، پایش به سنگ می خورد، خونی هم می شود؛ اما در راه به سمت موفقیت، به سمت سر منزل سعادت، به سمت عزت پیش می رود.»
ای سید و مولای ما! پیش خدای متعال گواهی بده که ما در راه خدا تا آخرین نفس ایستاده ایم. بزرگترین آرزو و افتخار بنده این است که در این راه پر افتخار و پر فیض و پر بهجت، جان خود را تقدیم کنم…
به یک جسم بی هوش مدهوش بی حسّی که کنجی افتاده است، هر کس هر چه دلش خواست می تواند تزریق کند؛ با آن هر کاری می توانند بکنند. اما با یک موجودِ سر حالِ زنده ی باهوش متحرکِ فعال که نمی توانند هر کاری را انجام دهند. «یک ملت نیز همینطور است»
«انقلاب» پرچم عزت این ملت است و «ملت» این پرچم را در دستِ استوار خود محکم نگه خواهد داشت و به فضل پروردگار تسلیم امام زمان (ارواحنا فداه) و (عجل الله فَرَجَه) خواهد کرد.
شما که آرزومند و مشتاق ظهور خورشید مهدویت در آخرالزمان هستید و الآن حدود هزار و دویست سال است که ملت اسلام و شیعه در انتظار ظهور مهدی موعود (عج الله تعالی فرجه) است چه خصوصیتی برای آن بزرگوار ذکر می کنید؟
مقام معظم رهبری:
“دنیای سرشار از عدالت، پاکی، راستی، معرفت و محبت” دنیای دوران امام زمان است… زندگی حقیقی انسان در این عالم، مربوط به “دوران بعد از ظهور امام زمان” است که خدا می داند بشر در آنجا به چه عظمت هایی نائل خواهد شد…
ما آرزو داریم که این یک میلیارد مسلمان حقیقتا یک واحد باشند نه اینکه دولت ها و کشورها وجود نداشته باشند، چنین چیزی علی الظاهر تا قبل از ظهور ولی عصر (ارواحنا فداه) نخواهد شد، اما می گوییم در یک جهت حرکت کنند؛ با یک روحیه حرکت کنند؛ ملت ها و دولت های مسلمان، با یک دل حرکت کنند و این عزت و قدرت آنها است.
امروز وقتی ما با نخبگان سیاسی دنیا از ظلمهای مراکز قدرت بین المللی و سیستم جهانی ظلم صحبت می کنیم می بینیم آن ها می گویند: «بله! چیزی که شما می گویید درست است؛ واقعا ظلم می کنند، اما کاری نمی شود کرد»
مجموعه بزرگی از نخبگان که سررشته ی کار در دنیا در دست آنهاست، اسیر یاس و نا امیدی اند و این یاس و نا امیدی را به ملت های خود سرازیر می کنند!! و آنها را از اینکه بتوانند نقشه ظالمانه و شیطانی امروز دنیا را عوض کنند مایوس می کنند. بدیهی است که انسانهای مایوس نمی توانند هیچ حرکتی در راه اصلاح انجام دهند!!
دوره ولیعصر (ارواحنا فداه) دوره آغاز زندگی بشر است، دوره پایان زندگی بشر نیست… استفاده از برکات این کره خاکی و استعدادها و انرژی های نهفته در این فضا برای انسان ” بدون ضرر، بدون خسارت، بدون نابودی و ضایع کردن” ممکن خواهد شد.
اگرچه همه ی دنیا، به خصوص کمپانی های صهیونیستی و قدرتمندان و زَرسالاران عالم، ناراحت شوند و همجمه تبلیغاتی کنند، باکی نیست.
امروز پایه انقلاب، مستحکم است و این طوفان ها نمی تواند این بنای شامخ را متزلزل کند، از چه چیزی می ترسند؟ ملاحظه چه چیزی را می کنند؟ بعضی کسان در برنامه ریزی هایشان، در اجرایشان، در تصمیم گیری هایشان، در حرف زدن هایشان، و در موضع گیری هایشان، دائما مواظبند که نکند فلان رادیوی گوشه دنیا – که به فلان دستگاه جاسوسی وابسته است – علیه این حرفی بزند! خب بزند.
قبل از دوران مهدی موعود آسایش و راحت طلبی و عافیت نیست! در روایات «وَ اللّهِ لَتُمَحِّصَنَّ» و «وَ اللّهِ لَتُغَربَلُنَّ» است؛ به شدت امتحان می شوید! امتحان در کجا و چه زمانی است؟ آن وقتی که “میدان مجاهدتی” هست.
شعارهایی که امام زمان (علیه الصلاة و السلام) بر سر دست خواهد گرفت و عمل خواهد کرد، امروز شعارهای مردم ماست؛ این خودش گام بسیار بلندی به سوی اهداف امام زمان است. شعار توحید، شعار معنویت، شعار دینداری…
در نظام اسلامی – که مظهر کاملش حکومت حضرت بقیة اللّه (ارواحنا فداه) است – فریب و حیله گری برای جلب آراء مردم، خودش جُرم است؛ استفاده از قدرت برای به دست آوردن پول، یکی از بزرگترین جرائم است!
شما مردم عزیز
بخصوص شما جوانان
هرچه در صلاح خود «در معرفت، اخلاق، رفتار و کسب صلاحیتها در وجود خودتان» بیشتر تلاش کنید، این آینده را نزدیک تر خواهید کرد.
امروز، هم بشریت بیش از بسیاری از دوران های تاریخ، دچار ظلم است، هم پیشرفتی که بشریت کرده «معرفت پیشرفته تر» است.
ما به زمان ظهور امام زمان (ارواحنا فداه) این محبوب حقیقی انسانها نزدیک شده ایم؛ زیرا معرفت ها پیشرفت کرده است…
خیلی از بزرگان ما در همین دوران غیبت، آن عزیز و محبوب دلهای عاشقان و مشتاقان را از نزدیک زیارت کرده اند. بسیاری از نزدیک با او بیعت کرده اند، بسیاری از او سخن دلگرم کننده شنیده اند، بسیاری از او نوازش دیده اند و بسیارِ دیگری بدون اینکه او را بشناسند از او لطف و محبت دیده و او را نشناخته اند.
قطب عالم امکان و ملجأ همه ی خلایق، اگرچه غایب است و ظهور نکرده، اما حضور دارد. مگر می شود حضور نداشته باشد؟ مؤمن، این حضور را در دل خود حس می کند.
آن مردمی که می نشینند راز و نیاز می کنند؛ دعای ندبه را با توجه می خوانند و زیارت آل یاسین را زمزمه می کنند و می نالند و می فهمند چه می گویند، آن ها حضور این بزرگوار را حس می کنند ولو هنوز ظاهر نشده و غایب است. غیبت او به حضورش ضرری نمی زند. ظهور نکرده اما «هم در دلها و هم در متن زندگی ملت» حضور دارد.
تمام نقشه هایشان به هم ریخت؛ اول باور نکردند و نتوانستند بفهمند چه شد..!
زمانی که ناگهان نظر لطفِ «آنان که خاک را به نظر کیمیا کنند» عنایت الهی، توجهات غیبی، فیوضات بقیة اللّه الأعظم (ارواحنا فداه) ملت را منقلب کرد. انقلاب… به حرکت در آمد و هر قدمی که این ملت پیش رفت، به قدر دَه قدم رشد کرد.
از «یک منبری تازه کار» بگیرید تا «علمای بزرگ و طراز اول حوزه ها» و آن وظیفه عبارت است از حمایت از اسلام که امروز به شکل حاکمیت اسلامی در این کشور مورد نظر ولی عصر (ارواحنافداه) تحقق پیدا کرده است. این یک وظیفه عمومی است که به عهده همه است؛ استثناء بردار هم نیست.
در روحانیت هم آدم های ناباب هستند، ما نمی گوییم نیستند. در روحانیت هست، در کسبه هست، در دانشگاهی هست، در ارتش هست، در دستگاه های مختلف هست؛ آدم ناباب همه جا هست.
