در سراسر عالَم هستی، فقط یک موجود، اصالت دارد [یعنی ازلی است، ذاتا یکتاست و تعدد پذیر نیست] و آن خداست. بنابراین علت پیدایش آفرینشِ متعدد، این است که خدا ذاتاً دوست دارد تماشای خود را در آینه‌ی تمام نمای خلقت.

️ جالب است بدانیم که در بین آفرینش، این تنها انسان کامل است که به خاطر شایستگی‌ها و ویژگی‌های خاص دوسویه‌اش (یعنی زمینی و آسمانی بودنش) و مقاماتی که دارد، آینه تمام‌نمای حق تعالی است.

پس باید مصداقِ «انسان کامل» همیشه در هستی موجود باشد…

برگرفته از ادله عقلی و نقلی امامت و مهدویت، ص۱۱۳