امام صادق (ع) : پیوسته ایه “ ایاک نعبد ” را تکرار کردم، تا اینکه آن را از گوینده (حضرت حق) شنیدم.
نسیم های الهی :
ان لربکم فی ایام دهرکم نفحات. هر عملی که بواسطه آن ، حال ما مساعدتر است توجه ما به خدا بیشتر است. باید به همان بیشتر بپردازیم و خود را با آن به ذکر و مراتبه و توجه به حضرت حق مشغول سازیم، اگر انسان در نماز از چشمانش اشک جاری شود بداند که در او تغییر ایجاد شده و از جهت معنوی پیشرفت کرده است.
نماز بالاترین وقت ملاقات و استحضار حضور:
شبیه و صورت نماز را بجا آوردن، فایده ی آن فقط اسقاط تکلیف است، به خلاف نماز سلمان که آن همه خواص وتنویر (نور) در قلب داشت.
اگر سلاطین عالم میدانستند که انسان در حال عباد چه لذت های را می برد، هیچگاه دنبال نسائل مادی نمی رفتند.
قرب و لقاء یار :
قرب مراتبی دارد و بالاترین آن لقاء است و هر مرتبه از مراتب قرب را مقربی است که بالاترین آنها نماز است.
اگر نماز گذار میدانست که از جلال الهی چه چیزهائی اورا فرا گرفته است.
هرگز از نماز روی بر نمی گرداند.
آیا این همه مسائل مسلمات شرع اطهر کافی نیست که کما هو حقه عمل کنی و به جای برسی.
ما قرآن و عترت همراهان هست، ولی می گوئیم آقا چیزی بگ که حالم خوب بشود، دارم میرم.
جای مهر بمالد تا به صفت ریا مبتلا نشود:
سجده طولانی از عبادت اینست که کمر شیطا را می شکند. بعد از سجده جلو آئینه بایستد و ببیند جای مهر در پیشانی نقس بسته یا نه ؟ آگر نقش بسته مقداری بمالد تابه صفت رذیله ریا گرفتار نشود.
تمام قرآن در نماز :
سوره فاتحه اجمال قرآنست، اینهم موجب فضیلت نماز است که ذکر ثناء و معرفت خداست، دعا، تبری، اسم اعظم.
روایت است که اسم اعظم در سوره فاتحه متفرق می باشد. این سبب می شود از برای دین، که مرده را زنده می کند.
