پادشاهی و دولت دنیا به فرزند سید خلائق دو جهان «کشن» بزرگوار تمام می شود و او کسی باشد که بر کوه های مشرق و مغرب دنیا حکم براند و بر ابرها سوار شود و فرشتگان کنار او باشند. جن و انس در خدمت او شوند و از «سودان» که زیر خط «استوا» است تا سرزمین «تسعین» که زیر قطب شمالی است و «ماوراء بحار» را صاحب شود. دین خدا، یک دین شود و دین خدا زنده گردد و نام او «ایستاده» باشد و خداشناس.
در بیشتر روایات، اشاره به نام واقعی ایشان نشده و تنها با استفاده از لقب یا کلماتی شبیه لقب، از او سخن به میان آمده است. آنها عبارتند از:
۱- النفس: که منظور همان نفس زکیه است. ۲- نفس حرام: یعنی آن کسی که او را به دلیل پاکی و بی‌گناهی‌اش نباید کشت. ۳- النفس الطیّبه الزکیه. ۴- غلام من آل محمد (صلی الله علیه و آله وسلم). ۵- الدَّم الحرام: خون حرام.
واژه «سفیان» و «یا»ی نسبت، اشاره به انتساب او به خاندان ابوسفیان است، بنابراین نمی توان نام او را سفیانی دانست.
هفت نام به دست ما رسیده [عبدالله، عثمان، عنبسه، معاویه، حرب، عتبه و عروه] که چهار موردش از غیرمعصوم نقل شده و دو مورد دیگرش از منابع اهل سنت است. تنها روایتی که در منابع شیعه آمده “نام سفیانی را عثمان می داند” که آن هم به دلیل ضعف سند قابل اعتماد نیست.
شاید دلیل اینکه در روایات، از نام او کمتر سخن به میان آمده، این باشد که دانستن نام او چندان فایده و ثمری ندارد؛ چرا که او به هر نامی باشد، همنام های فراوانی خواهد داشت و دانستن نام او به شناسایی اش کمک چندانی نخواهد کرد. آنچه مهم است اقدامات او و حوادث مربوط به اوست.
مدینه: «مُعلّی بن خُنَیس» و «نصر بن قابوس» از وکیلان امام صادق علیه السلام در مدینه و اطراف آن بودند. «یونس بن یعقوب» و «مفضل بن عمر» از وکیلان امام کاظم علیه السلام، «هشام بن ابراهیم» وکیل امام رضا علیه السلام و «ابوعلی محمد بن احمد بن حمّاد» وکیل امام مهدی علیه السلام در مدینه بودند.
مکه: «علی بن جعفر» وکیل برجسته امام هادی علیه السلام پس از آزادی از حبس متوکل، در مکه اقامت کرد و فعالیتهای وکالت را در آنجا ادامه داد.
یمن: احتمال وکالتِ «حسن بن فضل یمانی» و برخی دیگر در این ناحیه می‌رود، همچنین ملاقات گروهی از اهالی یمن با امام عسکری علیه السلام نیز مؤید این مساله است.
{کسی که دعای مضطر را اجابت می کند و گرفتاری را برطرف می سازد…}
امام باقر علیه السلام فرمودند: این آیه درباره قائم ما نازل شده، هنگامی که قیام می کند عمامه بر سر می نهد و کنار مقام ابراهیم نماز می گزارد، به درگاه خدا تضرع می نماید و از آن موقع پرچم او در اهتزاز خواهد بود. ( در روایتی آمده: آنقدر به درگاه خدا ناله می زند که غش کرده و روی زمین می افتد…)
