اشعیا ۷۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می زیسته و بیش از سایر پیامبران به ظهور موعود پرداخته است. در کلام او، عالی ترین مصداق برای نجات بنی اسرائیل شخصی به نام «عمانوئیل» بود. (عمانوئیل یعنی خدا با ماست)
قبل از اشعیا مفهوم ماشیَح و منجی اصلا نگاه جهانی نداشت، اما بعد از او «اندیشه ی ماشیَح» به قوت خود باقی ماند و کارکرد ماشیح تبدیل به یک کارکرد جهانی شد.
در طول تاریخ، توده های مردم برای رها شدن از بلاها و فتنه ها، ظهورِ “نجات دهنده ای” را انتظار می کشیدند!
در قرآن، کلمه ی “نجات” با همین لفظ آمده (نَجَّیناهُ).. مانند نجاتِ نوح از غرق شدن در آن طوفان بزرگ! نجات لوط از شهری پر از مردمان آلوده! نجات بنی اسرائیل از چنگال فرعونیان!!
غیر از (زرتشت، هندو، بودا) و غیر از (یهود، مسیحیت، اسلام) ادیان دیگری هم هستند که به موعود نظر دارند؛ ادیانی همچون «کنفوسیوس، دائو، مانی و… »
مثلا در چین «دین کنفوسیوس» در کنار «دائو» دیده میشه. یا مانویان معتقد به «مانی» هستند که او خود را فارقلیط می داند (فارقلیط یعنی همانی که مسیح، مژده ی آمدنش را داده بود)
در میان قبائل سرخ پوست آمریکایی… این عقیده شایع است که روزی (منجی) سرخ پوستان ظهور خواهد کرد و آنها را به بهشت زمین رهنمون خواهد شد…
حضرت عیسی(که درود خدا بر او) در مورد آخرالزمان می فرماید : «ملت ها در جنگ و ستیز با هم خواهند بود! قحطی، وبا و زلزله واقع خواهد شد! مردم از یکدیگر نفرت پیدا خواهند کرد! آفتاب، تاریک و ماه، بی نور می گردد…!»
آنچه در این پیشگویی آمده، بسیار ترسناک تر از طوفان نوح و داستان قوم لوط است!!! آیا وقت آن نرسیده “منجی خواهی مان” عمق بیشتری پیدا کند؟!
