طبق آموزه های هِندو، حرکت جهان در زمان، به شکل دَوَرانی ست؛ یعنی آغاز جهان کنونی که ما در آن زندگی می کنیم، نقطه پایان مرحله دیگری از هستی می باشد [بصورت حرکت دایره وار] در پایان هر دور، جهان به پایان می رسد و پیش از آن برای ورود به دورِ جدید آماده می شود .
کلِیْنی از احمد بن محمد بن عبدالله، ضمن روایتی نقل کرده: “وَ وُلِدَ لَهُ (ابی محمد) وَلَدٌ سَمّاهُ مُحَمَّد” برای او (امام عسکری) فرزندی به دنیا آمد که او را محمد نامید.
طبق آنچه علامه مجلسی آورده، در دعای بعد از زیارت آل یس، می خوانیم: “اللهُمَّ صَلّ عَلی محمد بن الحَسَنِ حُجّتِکَ فی أرضِک…”
در دعای کنزالعَرش آمده: “وَ أسألُکَ بِحَقّ محمد بن الَحَسَنِ القائِمِ بِأمرِکَ…”
آیا میدانید فجر یعنی چه؟!
فجر یعنی پایان شب و آغاز روز. اگر توجه کرده باشید فجر در ابتدا، یک نقطه سپید در افق است که آرام آرام از شرق به غرب گسترش می یابد، که آن هنگام، هنگامه ی طلوع است. به عبارتی بهتر: ابتدا فجری ظاهر می شود، سپس بعد از گذشت لحظاتی خورشید به ظهور می رسد.
ابتدا؛ ناشناخته و عامل اشتباه
انتها؛ شناخته شده و بیدارکننده
حضرت علی علیه السلام فرمودند: بدانید هنگامی که فتنه ها روی می آورند، مشتبه می باشند و مورد انکار، اما وقتی روی برمی گردانند، بیدار کننده اند…
فتنه ها مانند بادها می گردند [به شهری می رسند] در یک شهر وارد می شوند و می وزند، و از شهری بدون اصابت می گذرند…
هنگامه ی آزمایش کم هستند “هلال بن نافع”ها که بگویند: «به خدا قسم! ما ملاقات پروردگار را ناخوشایند نمی دانیم و بر نیّت و بصیرت خود پابرجاییم… کم هستند “زُهیر”ها که بگویند: «یابن رسول الله! به خدا قسم، دوست دارم کشته شوم و بعد از آن، دوباره زنده شوم و تا هزار بار این اتفاق بیفتد اما خداوند کشته شدن را از تو و اهل بیتت دفع کند.
