روز عاشورا بود و موج عزاداران – از هر سو – به طرف کربلا در حرکت بود، علامه بَحرالعلوم به همراه گروهی از طلبه ها به استقبال عزاداران می رفتند..
به محلّه طُویریج رسیدند (که دسته ی سینه زنی و سبک سینه زنی شان مشهور است) وقتی سیدبحرالعلوم به آنها رسید ناگهان – با آن کهولتِ سن و موقعیت اجتماعی و علمی – لباس خود را به کناری گذاشت و در صفِ سینه زنان با شورِ وصف ناپذیری به سینه زدن پرداخت! پس از پایان مراسم، یکی از خواص از ایشان پرسید: چه شد که شما یکدفعه چنان دچار احساسات پاک و خالصانه شدید؟! علامه فرمود:
میان امام حسین و حضرت مهدی (علیهماالسلام) علاوه بر صفات و ویژگیهای مشترکی چون «عصمت، علم، مهربانی، شجاعت، حکمت…» پیوندها و شباهت های دیگری هم وجود دارد که قابل تامل است!
القابی چون «غَریب»، «طَرید؛ طرد شده» و «شَرید؛ آواره» که به هر دوی این بزرگواران، نسبت داده شده از جمله ی این شباهت هاست. اینکه در اعمال شب نیمه ی شعبان – که شب میلاد حضرت مهدی است – زیارت امام حسین وارد شده، نکند به این جهت باشد که بخواهد به «مردم عصر غیبت» توجه دهد که حسین علیه السلام امامِ کسانی بود که او را به «العَجَل» خواندند، اما در آخر، او را تنها گذاشته و غریبانه به شهادت رساندند! مبادا منتظرین چنین کنند!
حضرت صادق (علیه السلام) فرمود: ما گروهی هستیم که خداوند اطاعت ما را واجب نموده… ما راسخون در علم هستیم، به ما حسادت می ورزند! چنانکه خداوند در این آیه می فرماید: « یا اینکه آنها به مردم (به پیامبر و آلش) به خاطر آنچه خدا از فضلش به آنها بخشیده حسد می ورزند… »
أتَى أَمْرُ اللَّهِ فَلَا تَسْتَعْجِلُوهُ… [نحل/۱]
{فرمان خدا به زودی فرا می رسد، پس برای آن عجله نکنید…}
امام صادق (علیه السلام) در معنای این آیه فرمودند: [فرمان خدا] آن امر ماست؛ یعنی قیام قائم ما اهل بیت، که خداوند دستور داده در آن شتابجویی نشود… خداوند او را با سه لشکر از فرشتگان، مؤمنان و هراس [در دل دشمنان]، پشتیبانی فرماید…
روایات متعددی به ما رسیده بر اینکه «مکان قیام یمانی» و محل پیدایش جنبش او یمن می باشد. مثلا امام صادق علیه السلام فرمودند: قیام یمانی از یمن، همراه با پرچم های سفید خواهد بود. [مختصر اثبات الرجعه، ص۴۵۵]
«سیر حرکت یمانی و فعالیتهای او» به صورت دقیق در روایات منعکس نشده! شاید علت این پنهان کاری، پیشگیری از برنامه ریزی های قبلی دشمنان بوده، البته احتمال دارد که جزئیاتش در کلام امامان بیان شده، ولی به دست ما نرسیده باشد.
