در نهج البلاغه ی امیرالمؤمنین آمده که:
(وقتی مصلح موعود قیام کند) خواسته ها و هواهای نفسانی را به هدایت (و تابع وحی) بر می گرداند، آن گاه که مردمان، هدایت را تابع هوای خویشتن قرار دهند. نظریه ها و افکار مختلف را تابع قرآن می سازد هنگامی که تفسیر به رای کنند و نظریه های خود را بر قرآن تحمیل نمایند.
علامه مَناوی [یکی از دانشمندان اهل سنت] می نویسد: «در حدیث ثقلین، نَه تنها اشاره، بلکه تصریح دارد که کتاب خدا و عترتِ پیامبر؛ همانند دوقلویی هستند که پیامبر (صلی الله علیه وآله) امّتش را به آن سفارش کرده و به عنوان هدایتگرانِ بعد از خود، معرفی نموده؛ لذا باید در دین به هر دو تمسک کرد.» [فیض القدیر، ج۲، ص۱۷۴]
️آیا می دانید تَواتُر یعنی چه؟ حدیثی که تعداد راویانش آنقدر زیاد باشد که امکان تَبانی بر دروغ، در آن وجود نداشته باشد را «حدیث مُتَواتِر» می گویند؛ یعنی جای هیچ شک و شبهه ای در صحت آن نیست.
مشخصاتِ چند نفر از بزرگان اهل سنت، که درباره احادیث امام مهدی (علیه السلام) ادعای تواتر نموده اند: [به ترتیب: نام، سال وفات، اسم کتاب]
اگر نظر شماها مثل نظر بعضی عامی های منحرف اینه که برای ظهور آن بزرگوار باید کفر و ظلم را زیاد کرد تا مقدمات ظهور فراهم شود، پس اِنّا لِلّه وَ انّا اِلَیهِ راجِعون!
نگویید بگذار تا امام زمان بیاید. شما نماز را هیچ وقت می‌گذارید تا امام زمان آمد بخوانید؟ [نماز اگر اینطور است، پس قطعا] «حفظ اسلام» واجب تر از نماز است. منطق حاکم شهر خمین را نداشته باشید که می گفت: باید مَعاصی و گناهان را رواج داد تا امام زمان بیاید!
تفسیری: آیاتی که ظاهر و تفسیرش درباره مهدویت است.
تأویلی: آیاتی که درون و باطنش، درباره مهدویت است.
تطبیقی: آیاتی که مصادیق متعددی دارد و مهدویت نیز یکی از مصادیق آن است.
تبیینی: آیاتی که موضوعش ارتباطی با مهدویت ندارد اما برای تبیین مباحث مهدوی و پاسخگویی به سئوالات و شبهات مهدویت، کاربرد بی نظیری دارد.
