{ و چه بسیار چاه پر آب که بی صاحب ماند و چه بسیار قصرهای محکم و مرتفع! }
این، مثالی برای آل محمد علیهم السلام است؛ «بِئْرٍ مُعَطَّلَة» چاهی است که آب از آن برداشته نشود! و آن امامی است که غائب باشد که از نور علم او استفاده نمی شود تا وقت ظهور. و «قَصْرٍ مَشِيد» یعنی کاخ بلند، که مَثَل است برای امیرالمؤمنین و ائمه علیهم السلام و فضائل منتشر شده ی آنها در جهان.
{گوش فرا ده و منتظر باش که منادی از مکانی نزدیک ندا می دهد، روزی که همگان صیحه را به حق می شنوند، آن روز، روز خروج است}
علی بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام روایت کرده که حضرت فرمودند: منادی به نام قائم و پدرش ندا می دهد و صیحه در این آیه صدای آسمانی است که در روز خروج حضرت قائم علیه السلام شنیده می شود.
علی بن ابراهیم از امام صادق علیه السلام روایت کرده که حضرت فرمودند: منادی به نام قائم و پدرش ندا می دهد و صیحه در این آیه صدای_آسمانی است که در روز خروج حضرت قائم علیه السلام شنیده می شود.
حرام است بر شهرها و آبادیهایی که [بر اثر گناه] نابودشان کردیم [به دنیا برگردند]، آنها هرگز باز نخواهند گشت!
استدلال:
در اینکه “قیامت، همه بر می گردند” هیچ شکی نیست – چه هلاک شده باشند چه نشده باشند – پس اینکه می فرماید: «آنهایی که هلاک شدند بر نمی گردند» منظور در زمان قیامت نیست، بلکه منظور زمان رجعت است. امام صادق علیه السلام فرمودند: هر شهری که خداوند اهلش را به عذاب هلاک کرد، در رجعت باز نخواهند گشت…
یکی از بزرگ ترین درسهای سوره یوسف «چگونگیِ برخوردِ حضرت یعقوب با مساله ی غیبت ولیّ خداست!» او همیشه در حال گریه بود، در حالی که در مقام عصمت قرار داشت و می بایست هر کارَش “یاد خدا” باشد. پس اگر گریه بر یوسف، جزئی از سلوک ایشان به سوی خدا محسوب نمی شد، دیگر ایشان آنطور گریه نمی کرد! مگر نه اینکه انبیاء حتی از کارهای مباح هم پرهیز می کردند.
