پیامبر اکرم و امامان از تولد فرزندی برای امام حسن عسکری خبر داده اند که بعد از به دنیا آمدن، از دیدگان پنهان می شود…
آمار احادیث جمع آوری شده در کتاب «کمال الدین» در این باره، به شرح زیر است:
از پیامبراکرم ۴۵ حدیث
از حضرت علی (علیه السلام)
از حضرت زهرا ۴ حدیث
از امام حسن ۲ حدیث
حضرت یونس در معده نهنگ قرار داشت؛ جای هضم هر چیزی! نه هوایی، و نه نور و روشنایی! به عبارتی در بدترین موقعیتِ حیات بود! خدایی که قدرت دارد بنده اش را تا روز قیامت در چنین موقعیتی زنده نگه دارد، آیا قدرت ندارد حجتش را در شرایط طبیعی نگه دارد؟! جالب است که در این صورت نهنگ هم لازم بود تا قیامت زنده بماند. اگر عمر طولانی محال بود، معنا نداشت خداوند بفرماید: لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُون.
ما در دوران غیبت مانند کاروانی هستیم که در سنگلاخ ها، درّه ها و کویرهای خشک و وحشتناک، سالهای زیادی با زحمت و سرعت آهسته حرکت کرده ایم تا خودمان را به «جاده بزرگ و آسفالته اتوبان» برسانیم، آنگاه حرکتِ تازه می شود…
به عبارتی «این جاده ی اتوبان» را امام زمان(عج الله فرجه) افتتاح خواهد نمود و بشر، زندگی تازه خود را در زمان ظهور آغاز خواهد کرد؛ سرعت رشد علمی و عملی همه جانبه…
قبل از آغاز درگیری‌ها، حضرت مهدی علیه السلام بر اساس رسالت الهی، حجت را بر سفیانی و پیروانش تمام خواهد کرد.
امام صادق علیه السلام فرمود: امام مهدی آنها را دعوت و حق خود را به آنان یادآوری می‌کند و خبر می‌دهد که او مظلوم است و حقش به زور غصب شده، و می‌فرماید کسی که با من درباره خدا مُحاجّه کند، من سزاوارترین و نزدیک ترینِ مردم به خدایم…
اما سفیانی از اطاعت حضرت سرپیچی کرده و حضرت نیز برای پاک نمودن جهان از لوث وجود او، اقدام خواهد نمود.
طبق روایتی از حضرت علی(علیه السلام)، ایشان فرمودند: یاران امام مهدی، مانند ابرهای پاییزی جمع می شوند. [بحار، ج۵۱، ص۶۶۳]
آیا میدانید علت این تمثیل چیست؟!
این تمثیل، حداقل نشانگر ۳چیز است:
۱- سرعت گردهمایی و آثار سازنده ی آن [چنان که ابرهای پاییزی از سرعت قابل توجهی برخوردارند]
۲- مغز و محتوا داشتن یاران و به اصطلاح طبل تو خالی نبودن! [از «باران زا» بودن ابرهای پاییزی میتوان این نکته را دریافت نمود]
۳- عدم دلبستگی به ماده و زمین [گرچه ابرها از زمین برمی خیزند اما زمین گیر نیستند!]
