انتظار: یعنی چشم به راه بودن، چشم به راهی معمولا موثر درنتیجه نیست؛ یعنی آدم منتظر قطار باشه؛ هر چه به ریل نگاه کنه قطار زودتر نمی‌رسه، منتظر اعلان پرواز باشه؛ هر چه درفرودگاه قدم بردارد؛ پرواز زودتر اعلام نمی‌شه،  منتظراستاد باشه سر کلاس، با انتظارش استاد زودتر‌ نمیاد.

بعضی‌ها می‌گن: آی مهدوی‌ها، آی امام زمانی‌ها، شما منتظر باشین آقا زودتر نمیان. یک موقعی بناست قطار برسد، هواپیما پرواز کند، استاد وارد کلاس بشود؛ هرموقع وقتش بود رخ میده این اتفاق می‌افتد؛ اما انتظار حضرت حجت یه چشم به راهی نیست که اثری در نتیجه نداشته باشه؛ انتظار وجود نورانی امام عصر فقط این نیست که من بگم آقا یه روز‌ی بناست بیان حالا ما هم یه دعایی می‌کنیم، ما هم یه حرمی می‌ریم، یه زیارتی می‌کنیم برای فرج گامی برمی‌داریم، نه.

ظهورمتوقف بر انتظاره، انتظار یه چشم به راهی است که ظهور رو رقم می‌زنه. یعنی اصلا رابطه انتظار و فرج رابطه وضو و نمازه اصلا این طبیعیه تا انتظار اتفاق نیفتد ظهور اتفاق نمی‌افتد. بخوایم مثال بزنیم به کلاس درس؛ معلم در دفتر مدرسه نشسته می‌گه: وقتی دانش آموزان بخوان می‌رم سرکلاس. یه دانش آموز وسط کلاس بلند می‌شه می‌‌گه: بچه‌ها معلممون نیومده یه کاری بکنیم؛ دو تا، سه تا، ده تا می‌شن، یه موقع هر سی نفر پا می‌شن میان دفتر؛ معلم نیامده، اونجا مدیر به معلم می‌گه: اینا همشون خواها‌نند؛ اینا می‌خوان برین سرکلاس. می‌گه: آره اینا خواها‌نند، من اصلا منتظر بودم ببینم کِی می‌خوان؟ ولی یه موقع دانش آموزان سرکلاس نشستند، خب حالا یه موقعی معلم میاد.الان امام زمان منتظرند ببینند ما کِی می‌خوایم؛

خدا هم منتظر ببینه ما کِی می‌خوایم؛ به معلم مدرسه می‌گه: بمان تا بخواهند، بعد برو سر کلاس. خداوند متعال به حضرت مهدی می‌گه: زمانی ظهورت رخ میده که مردم بخوان؛ که جامعه بخواد که« نَرغَبُ اِلَیک….دعای افتتاح» بشه که جامعه با تو عشق بازی کنه بخواهد فرج را. وقتی خواست دیگه ظهور رخ میده خوب برای خواستن گاهی یه دانش آموز بلند می‌شه می‌گه: بچه‌ها دو سه ساعت وقتمون رفت، صبح تا حالا معلم نیامده سرکلاس بیایید یه کاری بکنیم. گاهی باید در جامعه دانش آموزایی، عزیزانی بلند بشن همه رو آماده کنند؛ همه رو مهیا کنند؛ آقای ما صد‌ها ساله در پس پرده غیبته، جامعه بفهمد تا برای ظهور گامی بردارد.