استاد: دکتر جعفری

قسمت: چهارم

یکی از وظایفی که ما نسبت به امام عصر( علیه‌السلام) و ظهور داریم؛ بحث آینده نگری و برنامه ریزی هست.

اینه که جامعه‌ای تغییرنمی‌کنه؛ نعمت‌ها از افراد برداشته نمیشه مگر به دست خودشون« إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم- قرآن کریم، سوره رعد، آیه 11» وقتی این قاعده رو ما در قرآن و در روایات می‌بینیم و عقلم به او راهنمایی می‌کنه؛ برای تحقق جامعه ظهور یا برای تحقق جامعه منتظر، نیاز به برنامه ریزی‌ و آینده نگری داریم؛ بدون برنامه ریزی حرکت برای ظهور معنا نداره، عملی نیست اصلا؛ بدون برنامه ریزی و بدون تلاش خستگی ناپذیر و آینده نگری و تلاش درون مسیر، انتظار صرفاً ادعاست.

در روایت امام سجاد( علیه‌السلام) آمده که منتظران امام زمان( علیه‌السلام) منتظران واقعی، خستگی ناپذیر تلاش می‌کنند« الدُّعَاةُ إِلَى دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْرا[1]  » منتظران واقعی پنهان و آشکارا در تلاش و کوشش‌اند. توجیه نمی‌کنه که با توجیه از وظیفه سر باز بزنه، نه! بلکه راه پیدا می‌کنه برای اینکه همیشه به وظایفش عمل کنه؛ همیشه تلاش و کوشش کنه و این نیاز به برنامه ریزی داره؛ نیاز به آینده نگری داره، باید دید که چه اتفاقی قراره بیفته؟ بایستی همون طوری که نسبت به امام و اهداف ایشان معرفت پیدا می‌کنه؛ همون طوری که زمان رو باید بشناسه و زمانه رو، همان طور که باید دشمن شناس باشیم بایستی برنامه ریزی و آینده نگری داشته باشیم و در این مسیر تلاش و کوشش بکنیم.

[1] – بحارالأنوار، ج36 ، ص386