آمد محضر امام صادق( علیه صلاة و السلام) عرض کرد: یا بن رسول الله وقتی آخرالزمان ان شاءالله امام زمان ظهور بکند قضیه چه جوریه؟ مردم چه جوری به امام ملحق می‌شن؟ حضرت فرمود: همانگونه که صیحه آسمانی و صدای جبرائیل امین بر حقانیت بقیة الله الأعظم شنیده می‌شود؛ یک صیحه دیگه هم شنیده می‌شود که اون صیحه، صیحه‌ی شیطانی است؛ تا این حرف رو زد این یار امام سؤال کرد: آقا پس چیکار می‌کنند مسلمان‌ها و شیعیان در آن زمان؟ حضرت فرمود: خیلی‌ها به سمت صیحه شیطانی حرکت می‌کنند
عاشق روزش را با کی شروع می‌کنه؟ با محبوبش، این طبیعیه. عاشق لحظه شماری می‌کنه به محبوبش برسه؛ اون کسی که واقعا دوسته برنامه ریزی می‌کنه برای این وصال، حرکت می‌کنه؛ کسی که این ولی براش حل شد؛ مولانا براش حل شد؛ دیگه لازم نیست بهش بگی دعای عهد بخون؛ دعای عهد بخوانی هر کلمه‌اش صد هزار حسنه داره؛ صد هزار گناه و می‌بخشه ؛ جزء رجعت کنندگان می‌شی؛ می‌گه: اصلا من نمی‌تونم اول صبح یه دیالوگی برقرار نکنم، من اصلا نماز صبحم و می‌خونم باید این ارتباطه رو برقرار کنم؛ روزم رو با یاد محبوبم شروع می‌کنم.
«کما تموتون تبعثون و کما تبعثون تحشرون» زندگی که حسینی شد مرگ حسینی میشه و این مرگ حسینی حشر حسینی داره. زندگیمون حسینی باشه، زندگیمون حسینی باشه با مسیر زندگی اباعبدالله تنظیم باشیم، توروخدا مراقب باشیم نکنه کسی ما رو نگاه کرد بگه: اگه حسین اینه باشه واسه خودت و امثال خودت، مایه زینتش باشه
روزی بر پیامبر خدا وارد شدم دیدم چشمان مبارکش اشک آلود است عرض کردم ای رسول خدا آیا کسی شما را ناراحت کرده است که گریه می‌کنید؟ فرمود: لحظاتی جبریل نزد من آمده بود و از کشته شدن حسین در کنار شط فرات به من خبر داد و گفت: آیا میل داری مقداری از تربتش را ببویی و ببینی؟ گفتم: بلی. دستش را دراز کرد و مشتی از خاک سرزمینی که حسین در آن به شهادت می‌رسد را به من داد- قبل شهادت- نتوانستم تحمل کنم و جلوی اشکم را بگیرم.
جامعه‌ای تغییرنمی‌کنه؛ نعمت‌ها از افراد برداشته نمیشه مگر به دست خودشون« إِنَّ اللَّهَ لا يُغَيِّرُ ما بِقَومٍ حَتّىٰ يُغَيِّروا ما بِأَنفُسِهِم- قرآن کریم، سوره رعد، آیه 11» وقتی این قاعده رو ما در قرآن و در روایات می‌بینیم و عقلم به او راهنمایی می‌کنه؛ برای تحقق جامعه ظهور یا برای تحقق جامعه منتظر، نیاز به برنامه ریزی و آینده نگری داریم؛ بدون برنامه ریزی حرکت برای ظهور معنا نداره، عملی نیست اصلا؛ بدون برنامه ریزی و بدون تلاش خستگی ناپذیر و آینده نگری و تلاش درون مسیر، انتظار صرفاً ادعاست.
کسانی که انواع تفرقه‌ها و انواع دشمنی‌ها رو ایجاد می‌کنن و انواع اتهام‌ها و تخریب‌ها رو بر چهره مسلمانان و مؤمنین وارد می‌کنن؛ کسانی که انواع هجمه‌ها رو با ابزار‌‌‌‌های مختلفی به ساحت اسلام، این اسلام ستیزی که ایجاد می‌کنن؛ اسلام گریزی که ایجاد می‌کنن، عالم ستیزی که راه انداختن و راه می‌‌اندازن و مهدویت ستیزی، مبارزاتی که با بحث مهدویت دارن؛ با ترسیمی که از موعودی که به جعل درست می‌کنن؛ موعودی که اسرائیلی باید باشه؛ موعودی که حتما باید چهره صهیونیستی باشه؛ موعودی که اهداف لیبرال دموکراسی رو قراره محقق بکنه.
ما نسبت به امام وظایفی داریم؛ یکی از مهمترین وظایفی که یک منتظر داره زمان شناسی است. اگر کسی بخواد برای امام کار بکنه، برای دین تلاش کنه، باید زمان شناس باشه. اینه که در روایات ما آمده کسی که عالم به زمان خودش باشه امور براش مشتبه نمیشه، دچار تردید‌ها و سردرگمی‌ها نمیشه، مفهومش اینه یعنی شما وقتی می‌خوای امامت و یاری بکنی باید زمانت و بشناسی و الا نمی‌دونی وظیفت چیه؟ نمی‌دونی چیکار باید بکنی؟ نمی‌دونی امروز باید چیکار کنی؟
شاید بارها و بارها این سوال در ذهن من خلق بشود که جدا چرا امام زمان وجود دارد؟ چرا امام زمان هست؟
دوستان، برادران، خواهران اگر امام هست؛ بودن امام حکمت دارد؛ اگر امام هست اما در پس پرده غیبت حضور دارد؛ وجود دارد قطعا حضور او و وجود او برای من دلیل و برای من حجت است؛ بالاترین حجت بودن امام این است که من از او اطاعت بکنم.
این خیلی نکته لطیف است برادر و خواهرمن، گاهی مواقع در اوج انرژی و اوج سرشار بودن از حرکت به سمت خوبی‌ها و به سمت کمال و به سمت رشد و ترقی هستی با تمام وجود دلت سرشار حرکت به سمت نور است اما از کدام راه؟ از کدام مسیر؟ گم می‌شوی؛ گمراه یعنی: کسی که می‌خواهد به یک سمت خوب حرکت کند اما مسیر رو گم می‌کند حالا این گمراه کیه؟
شخصی به محضر نازنین حضرت اباعبدالله الحسین علیه( الصلاة و السلام) رسید وعرض کرد که معنای شناخت خدا چیست؟ فرمود: « مَعْرِفَةُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ إِمَامَهُمُ الَّذِی یَجِبُ عَلَیهِمْ طَاعَتُهُ » معرفت خدا عبارت است از اینکه هر زمانی امامی که امام اون زمان هست، امام حی هست، امام واجب تعظیم تو هست بشناسی و اطاعتش کنی این شناخت امام، شناخت خداست؛ شناخت امامی که اطاعتش واجب است.
