اگر چه تو طبیبی و دوا درست میکنی
کمی برای خیر ما، بلا درست میکنی..

از این طرف همیشه بارها خراب میکنم
از آن طرف همیشه بارها درست میکنی

اگر چه من خجل شدم، اگر چه سنگ دل شدم
تو از وجود سنگ هم طلا درست میکنی!

من از گناه خسته ام، از اشتباه خسته ام
به جان مادرت بگو مرا درست میکنی؟!

گدای آستانه ات شدن به دست ما نبود
تو با کریمی خودت، گدا درست میکنی

کنار تو غریبه های شهر نیز راحتند
تویی که از غریبه، آشنا درست میکنی

اگر بناست بعد از این مرا خراب تر کنی
از اول این خراب را چرا درست میکنی؟!

از این دلی که سال هاست بندگی نکرده ست
فقط تویی که بنده ی خدا درست میکنی

تو یک غروب میرسی و گنبد بقیع را
شبیه گنبد امام رضـــــا درست میکنی..

“علی اکبرلطیفیان”