اول راه بودیم
گفتن فضای مجازی!
گفتن شده ابزار تبلیغاتی دشمن!
بچه مذهبی ها عقب نمونید!
“اونقدر صفحه بسازید و مطلب نشر بدید و دینتون رو به عالم نشون بدید که اونا عقب بکشن…”
اما چی شد!
کم کم صفحه های عقیدتی خصوصی شد…
کم کم عکس های شخصی
کم کم “اشتراک زندگی خصوصی” با همه…
کم کم “خواهر”
“برادر”
“خواهر عزیزم”
“برادر گلم”…
کم کم بعضی بچه مذهبی ها “کم حیا” شدند…
کم کم شوخی با نامحرم ..
کم کم دایرکت
کم کم چت
مگه جایی که فقط تو باشی و نامحرم، نفر سوم شیطون نیست؟…
* فتأمل
علیکم بانفسکم!
آقاپسر مذهبی!
برادر من!
حداقل روی اهداف نفسانی خودت
پوشش دین و جذب حداکثری نذار!
خانم چادری!
آقایی که با دیدن عکست که اتفاقا توشم باحجابی،
میگه خدا حفظت کنه
میگه چادر بهت میاد!
زیر پستش هم یه بدحجاب مینویسه که چی بهش میاد…
آی پسر و دختر مذهبی!
نکنه منتظری شیطون با حربه ی پارتی و شماره دادن و دوردور کردن بیاد سراغت!؟
تو هم با افتخار احساس کنی چقدر مومنی!
نخیر…
برای امثال ما از اینجا ها شروع میشه
که کمتر احساس گناه کنیم
که کم کم از راه به در شیم! یا از راه به دور شیم!
به یه جایی برسم ببینم
دیگه اشک ندارم
حال نماز و دعا ندارم
دیگه اصلا#نماز_شب کیلویی چند؟؟
دعای کمیل؟؟ مال قدیما بود…
کم کم آلارم نفس لوامه خاموش میشه
بترس…
همین که نماز اول وقتت از دست بره باعث خوشحالی دشمنه!
گرچه نماز، مقدمه ست برای خیلی چیزا…
اما منی که نماز هم ندارم، چی دارم؟!!
اینطوریاست دیگه…
اول راه ، کجا بودیم
حالا کجاییم؟!!
