از کاغذِ شکلات گرفته تا بنرهای مراسم، از نشریه تا مُجری، همه رو در راستای هدفِ مشخص شده مون تنظیم کردیم، ولی در اطلاعیه ها و دعوت نامه ها هیچ اشاره ای به موضوع نکردیم و صرفا مردم رو برای مراسم جشن نیمه شعبان، به پارک محله دعوت کردیم.
اون شب بیش از دو هـــزار نفر اومده بودن و انصافا سخنران ِ برنامه هم که خودش مدرّس جنگ نرم بود، از پس این بحث بر اومد و از پشت پرده شبکه های ماهواره ای حرفایی زد…
به محض اینکه مجری مون طرح تحویل داوطلبانه ماهواره و تبدیلش به دستگاه دیجیتال رو مطرح کرد، عده ی زیادی خودشون به خونه رفتند و در همون جلسه، ماهواره های زیادی تحویل داده شد. نکته جالب توجه این بود که بعضیا حاضر نبودن در عوض تحویل ِگیرنده شون، دستگاه دیجیتال بگیرن! اونا با ناراحتی میگفتن: ما این کار رو برای امام زمــــان انجام دادیم.
خلاصه تاثیر این برنامه اینقدر غیر قابل انتظار بود که صدای شبکه من و تو رو هم در آورد و مجری برنامه در گزارش، با عصبانیت گفته بود: «نمیدونم چرا مردم باید این قدر پول بدن ماهواره بخرن و بعد دو دستی تقدیم مسجد کنن؟! معلوم نیست بعد از این چه بلایی سر گیرنـده ها در میاد!» ما هم در جوابشون در جشن بعدی؛ رسیورها رو به گروه سرودی که از نوجوانان محلــه تشکیل شده بود دادیم، اونا هم از همون بالای جایگاه، گیرنده ها رو با پایین پرتاب کردند و از بین بردند…
(نشریه تربیتی بصیرتی معرفتی شجره طیبه صالحین/س۲/ش۷/ص۲۴)
