یک زمانی صهیونیست‌ها به لبنان حمله کردند و گفتند: «لبنان محل خوش‌نشینی ست آنجا را راحت می‌شود تسخیر کرد!» ولی مردم لبنان پشت سر حزب‌الله لبنان، مشت محکمی بر دهان‌شان زدند. بعد رفتند با تکفیری‌ها، شام را غارت کنند و گفتند: «آنجا که دیگر تحت قدرت نیروهای حزب‌اللهی نیست» ولی مردم شام به پا خاستند و آمریکایی‌هایی که این‌قدر زحمت کشیده بودند و در عراق پایگاه زده بودند تا بتوانند با عوامل خودشان، عراق را تحت نفوذ در بیاورند، در آنجا هم به نتیجه نرسیدند.
آیا الان با مردم یمن به نتیجه می‌رسند؟!
انقلابی که سرآغازش از مکۀ مکرمه بود و مقدماتش را تمام انبیاء فراهم کرده بودند. بذر شجرۀ طیبۀ «انقلاب اسلامی» در کنار چشمۀ زمزم به دستان پاک پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله) کاشته شد. در مکه آن را سرکوب کردند، از مدینه سربرآورد. در مدینه مظلوم واقع شد، در کوفه به اقتدار رسید. در کوفه با ناجوانمردی خواستند آن را به خاک بسپارند، در کربلا قیام کرد. در عاشورا آن را به خاک و خون کشاندند تا نابودش کنند، ریشه‌های خود را در دل زمین گستراند و جاودانه شد؛ تا در زمان ما جلوه‌گر گشت و ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ سرزمین ما را رویاند. ما از این شجرۀ تنومند طیبه که در جان جامعۀ ما سر از خاک تاریخ بیرون زده بود، شاخه‌ای با نام «جمهوری اسلامی ایران» دریافت کردیم و آن را به مثابه نهالی نهادینه کردیم که زیر سایۀ آن زندگی کنیم.
