گفتند: ای آقای ما! چه شده؟! ابلیس گفت: آیه ای نازل شده [که بدنم به لرزه افتاده چون مایه نجات آدمهاست] که خدا به پیامبرش فرمود: «آدمیان وقتی مرتکب عمل زشتی شوند و یا به خود ستم کنند، به یاد خدا بیفتند و از گناهانشــــون توبه کنند و چه کسی جز خداست که گناهان رو می بخشه»
امام صادق فرمودند: آیا گمان کرده ای که این روز، روز قیامته؟! خداونـد تا روز قیام قائــم ما، به شیطان مهلت داده است. وقتی حضرت مهـــدی (عج) را مبعوث کند و به او اجازهٔ قیام دهد آن حضرت به مسجد کوفه میرود، در آن هنگام شیطان در حالیکه با زانوان خود راه میرود به آنجا می‌آید و می‌گوید: ای وای بر من از امروز!
حضرت مهـــدی(عج الله) او را به هلاکت می‌رساند و آن هنگام «وقت معلوم» است که مهلت شیطان به پایان می‌رسد.
در بعضی روايات «وقت معلوم» رو زمان ظهور دانسته اند و آن زمان، وقت شيطان تموم ميشه، (درواقع) موقع ظهور و رجعت ائمه که دين گسترش پيدا ميکنه، موانع دين که يکی شيطان است کم میشه.
بعد از شيطان هنوز هوای نفس هست که باعث تحريک انسان به گناه بشه. البته گناهایی که بطور فراگير ظلمی رو بوجود نياورند، زيرا آن زمان، زمان عدل است.
کسی که سیر خورده ، دیگربوی سیر را نَه از خود و نَه از دیگران، احساس نمی‌کند.
کسانی بوی این سیر را احساس خواهند کرد که سیر نخورده باشند.
گفتم: انسانها با چه گناهی اسیر تو میشن؟!
گفت: با سه گناه؛ وقتی از خودش خوشش بیاد، وقتی احساس کنه اعمال خوب زیادی داره، وقتی گناهشو کوچیک بشماره!
یکی از نزدیکان به رحمت خدا میره، لطف میکنیم میریم مجلس ختمش. سخنران از قبر و قیامت و پل صراط و سختی حساب و اینا میگه
شیطان حرف سخنران رو قطع میکنه و میگه: «البته مستحضرید که حضرتعالی از این امر مستثنی اید. الحمدلله آنقدر در پرونده اعمال شما حسنه و کار خوب هست که قطعا در درجات بالای بهشت هستید…»
